malayalamplus.com: 1175 Malayalam eBooks for free online reading

  പണ്ടുപണ്ട്, സിൽബാരിപുരം രാജ്യത്തിൻ്റെ പകുതിയോളം മരുഭൂമിയായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ, അവിടത്തെ വിക്രമൻരാജാവിന് കോസലപുരം രാജ്യത്തിലേക്ക് യാത്ര പോകേണ്ടതായി വന്നു. കോസല രാജാവിനെ കാണുന്നതിനാൽ വില പിടിച്ച വജ്ര കിരീടവും പട്ടുവസ്ത്രങ്ങളും സ്വർണമാലകളും അയാൾ അണിഞ്ഞിരുന്നു. അതേ സമയം, വേഗത്തിൽ പോയി തിരിച്ചു വരേണ്ടതായ കൊട്ടാരത്തിലെ ആവശ്യവും രാജാവിനു വന്നു. അതിനാൽ, രാജാവ് ദൂരക്കുറവുള്ള മരുഭൂമിയിലൂടെയുള്ള വഴി തെരഞ്ഞെടുത്തു. പക്ഷേ, അതൊരു വേനൽക്കാലമായിരുന്നു. മണൽപ്പരപ്പിലെ ചൂട് രാജാവ് വിചാരിച്ചതിലും കൂടുതലായിരുന്നു. പാതി ദൂരം കുതിരപ്പുറത്ത് പോയപ്പോൾത്തന്നെ പരവേശം മൂലം കയ്യിലെ വെള്ളമെല്ലാം വേഗം കുടിച്ചു തീർത്തു. എന്നിട്ടും ഉടൻ തന്നെ വീണ്ടും അയാളുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു. മാത്രമല്ല, കുതിരയും ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു. രാജാവ് വിഷമിച്ച് മുന്നോട്ട് മെല്ലെ പോകവേ, അകലെ മരുഭൂമിയിൽ കാണപ്പെടുന്ന ഒരു വൃക്ഷം കണ്ടു. അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ ഒരു വൃദ്ധൻ തുണിസഞ്ചിയും വടിയുമായി ഇരിക്കുന്നതു കണ്ടു. രാജാവിനെ കണ്ട മാത്രയിൽ വൃദ്ധൻ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അതുകണ്ട്, രാജാവ് കോപം കൊണ്ട് ജ്വലിച്ചു. "ഞാൻ ഈ രാജ്യത്തെ രാജാവ് ആണെന്ന് നിനക്കറിയാമോ?" വ...

Once upon a time, nearly half of the Silbaripuram Kingdom was a desert. One day, its king, King Vikraman, had to travel to the Kosalapuram Kingdom. Since he was going to meet the King of Kosala, he was adorned with an expensive diamond crown, silk clothes, and gold necklaces. At the same time, the King had an urgent royal matter that required him to go quickly and return soon. Therefore, the King chose the desert path, which was the shorter route. However, it was summer. The heat on the sand was much more than the King had anticipated. After riding his horse halfway, he quickly finished all the water he had due to his exhaustion. Yet, immediately, his throat became dry again. Moreover, the horse was also exhausted. As the King slowly moved forward in distress, he spotted a tree visible in the distance across the desert. When he reached the spot, he saw an old man sitting there with a cloth bag and a stick. The moment the old man saw the King, he burst out laughing. Seeing this, the Kin...

  പണ്ട്, സിൽബാരിപുരം രാജ്യമാകെ നാടും കാടും ഇടകലർന്ന് കിടന്നിരുന്ന കാലം. അതൊരു വേനൽക്കാലമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം ചെന്നായ വിശന്നു വലഞ്ഞ് കാട്ടിൽ നിന്നും നാട്ടിലിറങ്ങി. പറമ്പിലൂടെ തീറ്റി തിന്നു നടക്കുകയായിരുന്ന പൂവൻകോഴിയെ കണ്ടപ്പോൾ ആദ്യമേ ചാടി വീഴാൻ ചെന്നായ നോക്കിയെങ്കിലും കോഴി അടുത്ത മരത്തിലേക്ക് പറന്നു പൊങ്ങുമെന്ന് അവനു മനസ്സിലായി. ചെന്നായ മറ്റൊരു സൂത്രം പ്രയോഗിച്ചു. മാന്യമായി കുറച്ചു മാറി നിന്ന് കോഴിയോടു ചോദിച്ചു- "നീയാണ് ഈ നാട്ടിലെ ആളുകളെ രാവിലെ മനോഹരമായ ശബ്ദത്തിൽ കൂവി എഴുന്നേൽപ്പിക്കുന്നതെന്ന് എല്ലാവരും പറയുന്നു. പക്ഷേ, ആ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ എനിക്കു കൊതിയായി" ആ പുകഴ്ത്തലിൽ കോഴിക്ക് വലിയ ഗർവ്വ് തോന്നി. ഉടൻ, കോഴി പറഞ്ഞു -"ദാ, താൻ കണ്ടോളൂ!" എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കണ്ണടച്ച് - "കൊക്കരക്കോ.. കോ.." എന്നു നീട്ടി കൂവി. എന്നാൽ, കോഴി കണ്ണടച്ചു കൂവി നിന്ന സമയത്ത് ചെന്നായ പാഞ്ഞു വന്ന് കോഴിയുടെ ചിറകിൽ കടിച്ച് നടന്നു. ആ പൂവൻകോഴി ഒട്ടും ബഹളം വച്ചില്ല. അസാമാന്യ ധീരനെന്ന് നടിച്ചു. ചെന്നായുടെ ശക്തിയല്ല, ബുദ്ധിയാണ് തന്നെ കീഴടക്കിയത്. അതുപോലെ തൻ്റെ ബുദ്ധിയും ഉപയോഗിച്ചാലേ രക്ഷപ്പെടാനാകൂ...

Long ago, the kingdom of Silbaripuram was a mix of villages and forests. It was the peak of summer. One day, a wolf, famished and exhausted, crept out of the jungle and into the village. Spotting a rooster foraging in the backyard, the wolf initially considered pouncing, but quickly realised the rooster would simply fly up into the nearest tree. The wolf decided to use a different trick. He stood a respectable distance away and politely asked the rooster, "Everyone says you are the one who wakes up the people of this village every morning with your beautiful voice. I am truly longing to hear that sound." The flattery swelled the rooster with pride. Immediately, the rooster declared, "Well, watch this!" With that, he closed his eyes and let out a long, drawn-out crow: "Cock-a-doodle-doo..." The moment the rooster closed his eyes and crowed, the wolf lunged, caught the rooster by the wing, and started walking back towards the forest. The rooster did not pani...

  സിൽബാരിപുരം രാജ്യത്തിൻ്റെ കിഴക്കു പ്രദേശം മുഴുവനും കാടായിരുന്നു. വളരെ വിസ്തൃതമായ ആ കാട്ടിൽ പലതരം മൃഗങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായ കാലമായിരുന്നു അത്. ഒരിക്കൽ, നാട്ടിലെ നായ്ക്കൾ തമ്മിൽ ഉഗ്രമായ പോരാട്ടം നടന്നു. അതുവരെ നേതാവായിരുന്ന വലിയ നായ തോറ്റപ്പോൾ ആ പ്രദേശം വിട്ട് ഓടി എത്തിയത് ഈ കാട്ടിലായിരുന്നു. പക്ഷേ, കാട്ടിൽ ഇര തേടാനുള്ള പ്രാവീണ്യം അതിനില്ലായിരുന്നു. പിന്നെ, പഴകിയ മാംസ അവശിഷ്ടങ്ങൾ നോക്കി നടന്നപ്പോൾ ചത്ത കടുവയുടെ എല്ലിൻ കഷണങ്ങൾ കിട്ടി. അതിൽ കടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഒരു കടുവ പതുങ്ങി വന്നത് നായ കണ്ടു! താൻ കുടുങ്ങിയെന്ന് ഉറപ്പായ സ്ഥിതിയിൽ നായ ബുദ്ധി പ്രയോഗിച്ചു - "ഹോ! ഈ കടുവയുടെ എല്ലുകൾ തീരാറായി. നാളെ അടുത്ത കടുവയെ കണ്ടെത്തി കൊല്ലേണ്ടി വരും!" ഇതുകേട്ട്, കടുവ മരത്തിൻ്റെ മറവിലേക്ക് ഒളിച്ചു. കടുവ പിറുപിറുത്തു - "കാട്ടിൽ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഈ മൃഗം ഭയങ്കരനാണ്. കടുവയുടെ എല്ലുകൾ മാത്രം തിന്നുന്ന ഭീകരൻ!" കടുവ പേടിച്ച് തിരികെ പോയതു കണ്ട് മരത്തിൽ ഇരുന്ന് ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അണ്ണാൻ ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു. അണ്ണാൻ മരത്തിലൂടെ ചാടി കടുവയുടെ പിറകേ പോകുന്നതു ശ്രദ്ധിച്ച് നായയ്ക്ക...

The entire eastern region of the kingdom of Silbaripuram was once a dense forest. It was a time when this vast jungle was rich with many different kinds of animals. Once, a fierce fight broke out among the local village dogs. The large dog, who was the leader until then, was defeated and fled the area, ending up in this very forest. However, he did not possess the skills to hunt for prey in the jungle. He wandered around, looking for leftover meat scraps, and eventually found some bones belonging to a dead tiger. As he was gnawing on these, the dog suddenly spotted a tiger stealthily approaching! Certain that he was trapped, the dog quickly used his wit. He loudly exclaimed, "Hmph! These tiger bones are almost finished. I will have to find and kill another tiger tomorrow!" Hearing this, the tiger immediately hid behind a tree. The tiger mumbled to itself, "This animal, which I have never seen in the jungle before, is terrifying. He is a monster who only eats tiger bones!...

  പണ്ടുപണ്ട്, സിൽബാരിപുരം ദേശമാകെ കൊടുംകാടായിരുന്നു. കാട്ടിലെ പരമ്പരാഗത ശത്രുക്കളായി കീരികളും പാമ്പുകളും തുടരുന്ന കാലം. ഒരിക്കൽ, ശക്തനായ ഒരു കീരിയും ഉഗ്രവിഷമുള്ള പാമ്പും നേർക്കു നേർ വന്നു. എന്നാൽ, പതിവിനു വിപരീതമായി അവർ രണ്ടു പേരും ചിന്തിച്ചു - "ഈ പോരാട്ടത്തിൽ സ്വന്തം ജീവൻ പോകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. അതിനാൽ ആക്രമണം ഒഴിവാക്കുന്നതാണ് ബുദ്ധി" അങ്ങനെ അവർ ഒരു സമാധാന സന്ധി ഉണ്ടാക്കി. പാമ്പ് പറഞ്ഞു -"നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും ആപത്ത് വന്നാൽ ഞാൻ നിന്നെ രക്ഷിക്കും. എനിക്ക് ആപത്തുണ്ടായാൽ നീ രക്ഷിക്കണം" ആ കരാർ കീരിക്കും സമ്മതമായി. അങ്ങനെ കുറെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഒരു ദിവസം - ഒരു വേട്ടക്കാരൻ മൃഗശാല നടത്തുന്നവർക്ക് പിടിച്ചു കൊടുക്കാനായി വലിയ പാമ്പിനെ തപ്പി നടക്കുകയായിരുന്നു. പലയിടത്തും അയാൾ വല വിരിച്ചു മുന്നോട്ടു പോയി. അന്നേരം, ആ വലിയ പാമ്പ് അതിൽ കുടുങ്ങി. പക്ഷേ, വേട്ടക്കാരൻ മറ്റു വലകൾ നോക്കാനായി മുന്നോട്ടു പോയിരുന്നു. പാമ്പ് രക്ഷപ്പെടാനായി വലകൾക്കിടയിൽ കിടന്ന് ചീറ്റി. ആ സമയത്ത്, കീരിയും അതിൻ്റെ കുഞ്ഞും അവിടെ ഓടിയെത്തി. പക്ഷേ, കീരി വലകൾ കടിച്ചു മുറിക്കുന്നത് വളരെ സാവധാനമായിരുന്നു. കീരിക്കുഞ്ഞ...

Long, long ago, the entire region of Silbaripuram was a dense forest. This was a time when mongooses and snakes continued their traditional rivalry as sworn enemies of the jungle. Once, a powerful mongoose came face-to-face with a fiercely venomous snake. However, deviating from their usual instinct, both of them had a thought: "There is a possibility of losing one's life in this fight. So, it is wiser to avoid an attack." Thus, they made a peace treaty. The snake said, "If any danger comes to you, I will protect you. If danger comes to me, you must save me." The mongoose agreed to the contract. Several days passed. One day—a hunter was searching for a large snake to capture and sell to zookeepers. He set traps in many places and moved on. Just then, the large snake got caught in one of his nets. However, the hunter had already moved ahead to check his other traps. The snake hissed, writhing within the nets, desperate to escape. At that moment, the mongoose and ...

  ഒരിക്കൽ, അകലെയുള്ള ഒരു സ്ഥലത്തേക്ക് ഹോജ നടന്നു പോകുകയായിരുന്നു. കുറെ ദൂരം ചെന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പാതയോരത്തുള്ള ഒരു മരത്തണലിൽ ഒരാൾ ഇരിക്കുന്നതു കണ്ടു. അയാളുടെ മുഖത്ത് ഏതോ കാരണത്താൽ ദുഃഖം തോന്നിയതിനാൽ ഹോജ കാരണം തിരക്കി. അയാൾ പറഞ്ഞു -"ഞാനൊരു ധനികനാണ്. പക്ഷേ, ഈ തുണിസഞ്ചിയിലെ  പണമൊന്നും എനിക്ക് സന്തോഷം തരുന്നില്ല. അതിനാൽ ഞാൻ സമാധാനവും സന്തോഷവും തേടി അയൽനാട്ടിലേക്കു പോകുകയാണ്" ഉടൻ, ഹോജയുടെ ബുദ്ധി ഉണർന്നു പ്രവർത്തിച്ചു. ഹോജ ആ സഞ്ചി തട്ടിപ്പറിച്ചു കൊണ്ട് വേഗത്തിൽ ഓടി. അയാൾ പിറകെയും. കുറെ ദൂരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഹോജ വഴിയിൽ സഞ്ചി ഉപേക്ഷിച്ച് മരത്തിൻ്റെ മറവിൽ ഒളിച്ചു. കുറെ പിറകിലായി ഓടി അവശനായി വന്ന ധനികൻ വഴിയിൽ കിടന്ന സഞ്ചി എടുത്ത് സന്തോഷത്തോടെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് പറഞ്ഞു -"ഹോ! യാത്ര പോകാനുള്ള പണം എനിക്കു തിരിച്ചു കിട്ടിയല്ലോ!" ഉടൻ, മരത്തിൻ്റെ മറവിൽ നിന്നും അയാളുടെ അടുക്കലേക്കു വന്ന് ഹോജ പറഞ്ഞു - "ഏതു കാര്യത്തിനും പണം വേണം. അത് കൈവിട്ടു പോയ കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ പണത്തിൻ്റെ വിലയും അത് കിട്ടിയപ്പോൾ സന്തോഷവും എന്താണെന്ന് താങ്കൾക്ക് അനുഭവിക്കാനും മനസ്സിലാക്കാനും പറ്റിയില്ലേ?" അയാൾ ഹോജയോ...

Once, Hodja was walking towards a distant place. After travelling for some distance, he saw a man sitting in the shade of a tree by the roadside. Since his face seemed sad for some reason, Hodja asked him for the reason. The man replied, "I am a wealthy man. But the money in this cloth bag does not give me any happiness. So, I am going to a neighbouring country in search of peace and happiness." Immediately, Hodja’s wit sprang into action. Hodja snatched the bag and ran away quickly. The man followed him. After running for quite some distance, Hodja left the bag on the path and hid behind a tree. The exhausted wealthy man, who had been running far behind, picked up the bag lying on the road, hugged it to his chest happily and said, "Hooray! I got the money for my journey back!" Immediately, Hodja came out from behind the tree and walked towards him. He said, "You need money for everything. Didn't those few moments when you lost it allow you to experience an...

 ഹോജ കൊട്ടാരത്തിലെ രാജാവിൻ്റെ സുഹൃത്തായി നടന്നിരുന്ന കാലം. കൊട്ടാരത്തിൻ്റെ രഹസ്യങ്ങൾ പലതും ഹോജയ്ക്ക് അറിയാമെന്ന് ആളുകൾ പരക്കെ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ഒരു ദിവസം - നാട്ടിലെ ഒരാൾ ഹോജയെ കണ്ടപ്പോൾ ചോദിച്ചു: "ഹോജയ്ക്ക് കൊട്ടാരത്തിലെ രഹസ്യങ്ങൾ അറിയാമോ?" ഹോജ പറഞ്ഞു -"ശരിയാണ്. എനിക്കു പല രഹസ്യങ്ങളും അറിയാം" ഉടൻ, നാട്ടുവാസിക്ക് ആവേശം ഇരച്ചുകയറി - "എങ്കിൽ രണ്ടു രഹസ്യം എന്നോടു പറയാമോ?" ഹോജാ അയാളോട് മറ്റൊരു ചോദ്യം ചോദിച്ചു - "അതിന്, തനിക്ക് രഹസ്യങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കാൻ അറിയാമോ?" അയാൾ പറഞ്ഞു -"ഞാൻ രഹസ്യം സൂക്ഷിക്കാൻ വളരെ മിടുക്കനാണ്. ചത്താലും ഞാൻ ആരോടും പറയില്ല" ഹോജ ചിരിച്ചു - "ഞാനും അങ്ങനെയുള്ള ഒരാളാണ്. ചത്താലും ആരോടും പറയില്ല. അതിനാൽ, എനിക്ക് താങ്കളോടു പറയാൻ നിവൃത്തിയില്ല" വാസ്തവത്തിൽ, പരദൂഷണങ്ങളും ഏഷണികളും പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന ദുശ്ശീലമുള്ള അയാൾ അരമനരഹസ്യങ്ങൾ കിട്ടാത്ത നിരാശയിൽ തിരിഞ്ഞു നടന്നു. Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks- 1174- Hoja stories - 103, PDF- https://drive.google.com/file/d/1ABjeDwNRvZcMzH3FIRLT6M5j_7SFDl5g/view?usp=drivesdk

There was a time when Hoja (Mulla Nasreddin) used to move around as a friend of the King in the palace. People widely believed that Hoja knew many of the palace's secrets. One day, a local man saw Hoja and asked him, "Hoja, do you know the secrets of the palace?" Hoja replied, "That's right. I know many secrets." Immediately, the villager became very excited: "Then, could you share two secrets with me?" Hoja countered with a question: "For that, do you know how to keep secrets?" The man boasted, "I am very good at keeping secrets. I won't tell anyone, even if I die." Hoja smiled and said, "I am also one of those people. I won't tell anyone, even if I die. Therefore, I cannot tell you." In reality, the man, who had a bad habit of gossiping and spreading rumours, turned away, disappointed that he couldn't get the palace secrets.

  ഒരിക്കൽ, ഹോജ മുല്ല ഒരു ധനികനുമായി വഴക്കുണ്ടാക്കി. അതിനിടയിൽ, ഹോജ അയാളെ ചീത്ത വിളിക്കുകയും ചെയ്തു. ഉടൻ, ധനികൻ ന്യായാധിപൻ്റെ അടുക്കലെത്തി പരാതി ബോധിപ്പിച്ചു. അതിനെ തുടർന്ന് ഭടന്മാർ വന്ന് ഹോജയെ വീട്ടിൽ നിന്നും പിടിച്ചു കൊണ്ടുപോയി. ന്യായാധിപൻ വലിയൊരു കൈക്കൂലിക്കാരനെന്ന് ഹോജയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അതിനാൽ, വരുന്ന വഴിയിൽ നിന്നും രണ്ട് ഉരുളൻ കല്ലുകൾ ഓരോ കീശയിലും ഇട്ടു. ന്യായാധിപൻ ഹോജയെ വിസ്തരിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ കോപിച്ചു. അതേസമയം, ഹോജ തൻ്റെ കീശയിലെ കല്ലുകൾ പുറമെ കാണാതെ നേരെ വയ്ക്കുന്നതായി ഭാവിച്ചു. ഉടൻ, ന്യായാധിപൻ പിറുപിറുത്തു - "ഇവൻ്റെ രണ്ടു കീശയിലും നാണയങ്ങളുണ്ടന്ന് എന്നെ സൂചിപ്പിച്ചതാണ്" അദ്ദേഹം ശബ്ദമുയർത്തി ധനികനെ ശകാരിച്ചു - "ഹോജ വളരെ നല്ല മനുഷ്യനാണ്. അയാൾ ചീത്ത വാക്കുകൾ പറയുന്ന ആളല്ല. അതിനാൽ നിങ്ങൾക്കു പോകാം" ധനികൻ നിരാശയോടെ നടന്നു നീങ്ങിയപ്പോൾ ന്യായാധിപൻ ഹോജയുടെ അടുക്കലെത്തി ചോദിച്ചു - "താങ്കൾ ചീത്ത വിളിച്ചെന്ന് എനിക്കറിയാം. തീർച്ചയായും ശിക്ഷ അർഹിക്കുന്ന കാര്യമാണ്. ഞാൻ ഇളവു ചെയ്തതിൻ്റെ പ്രതിഫലമായി തൻ്റെ കീശയിൽ ഉള്ളത് എനിക്കു തരിക" ഉടൻ, ഹോജ രണ്ട് ഉരുളൻ കല്...

Once, Mulla Nasreddin Hoja got into an argument with a rich man. During the quarrel, Hoja even called him names. Immediately, the rich man went to the judge and lodged a complaint. Consequently, the guards came and fetched Hoja from his house. Hoja knew that the judge was very corrupt. So, on the way, he picked up two smooth stones and put one in each of his pockets. When the judge began to question Hoja, he pretended to be angry. At the same time, Hoja subtly adjusted the stones in his pockets so they were visible from the outside. Instantly, the judge muttered to himself—"He is signaling to me that he has coins in both pockets." The judge then raised his voice and scolded the rich man, "Hoja is a very good man. He is not the sort of person who uses foul language. You may leave!" As the rich man walked away in disappointment, the judge approached Hoja and asked, "I know you used foul language. That certainly deserves punishment. Give me what you have in your p...

  സിൽബാരിപുരം ദേശത്തുള്ള പ്രശസ്തമായ അമ്പലത്തിൻ്റെ അടുത്താണ് ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ്റെ വീട്. ആ പ്രദേശമാകെ ഗ്രാമത്തിൻ്റെ ഭംഗി നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു. അവൻ്റെ വീടിനു മുന്നിലുള്ള വഴിയിലൂടെ അമ്പലത്തിലേക്ക് ധാരാളം ആളുകൾ എത്താറുണ്ട്. പ്രധാനമായും ഓരോ മാസത്തിൻ്റെയും ആദ്യ ദിവസത്തിൽ ആളുകൾ ദൂരെ ദിക്കിൽ നിന്നു പോലും എത്തുന്നത് പതിവാണ്. ഒരു ദിവസം, പ്രായമേറിയ സന്യാസി അതുവഴി പോയപ്പോൾ ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ പാതയോരത്തുള്ള ഒരു മരച്ചുവട്ടിൽ നിൽക്കുകയാണ്. ഇലയുടെ അടിയിലെ വെളുത്ത പ്യൂപ്പകൾ ശലഭങ്ങളായി പറന്നു പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സന്യാസി അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ എന്തു ചെയ്യുകയാണെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു. കയ്യിലെ ചെറിയ കമ്പുകൊണ്ട് ഇലയുടെ അടിയിലുള്ള പൊതിഞ്ഞ് ഇരിക്കുന്ന പ്യൂപ്പയുടെ ആവരണത്തെ പൊട്ടിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ, പൊട്ടിച്ചവ ശലഭമായി പറന്നു പൊങ്ങിയില്ല. അതെല്ലാം ചത്തുവീണു. ഉണ്ണിക്കുട്ടൻ അമ്പരന്നു നിന്നപ്പോൾ സന്യാസി അവനെ വിളിച്ചു - "മോനെ, ശലഭമായി പറന്നു പൊങ്ങാൻ അവർക്കു തനിയെ അറിയാം. എന്നാൽ, നീ സഹായിച്ചതിനാൽ അവറ്റകളുടെ ജീവൻ നഷ്ടമായി. കാരണം, പൂർണ്ണ വളർച്ച എത്താതെ കുറച്ചു നേരത്തേ ആയിപ്പോയി" ചിന്തിക്കുക - പ്രകൃതിയുടെ കൃത്യനിഷ്ഠയും ചിട്ട...

Unnikuttan's house was located near the famous temple in the village of Silbaripuram. The entire area was filled with the beauty of the countryside. Many people used the path in front of his house to reach the temple. Primarily, it was a custom for people, even from distant places, to arrive on the first day of every month. One day, as an old Sanyasi (ascetic/sage) was passing by, he saw Unnikuttan standing beneath a roadside tree. White pupae under the leaves were flying away as butterflies. When the Sanyasi noticed him, he paid close attention to what the boy was doing. Unnikuttan was using a small stick in his hand to break the covering of the pupae tucked under the leaves. But the ones he broke did not fly up as butterflies. They all fell dead. As Unnikuttan stood perplexed, the Sanyasi called out to him— "Son, the butterflies know how to fly up on their own. But because you tried to help, their lives were lost. This is because they were a little early and had not achieved...

  ചിലപ്പോൾ വിചിത്രമായി ചിന്തിക്കുന്ന ഹോജയുടെ സ്വഭാവം വെളിപ്പെടുത്തുന്ന രണ്ട് സന്ദർഭങ്ങൾ വായിക്കാം. ഹോജമുല്ല ഒരു യാത്ര കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങിവരുന്ന സമയം. ചിലർ അയാളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് ഓടി വന്നു പറഞ്ഞു -"മുല്ലാക്കയുടെ കഴുതയെ ആരോ മോഷ്ടിച്ചു കടന്നു കളഞ്ഞു" ഹോജ ഉടൻ മുട്ടുകുത്തി വഴിയിൽ പ്രാർഥിച്ചു - "ദൈവമേ, ഭാഗ്യമായി!" ഈ വിചിത്രമായ പ്രാർഥന കേട്ട് മറ്റുള്ളവർ കാരണം തിരക്കി. ഹോജ പറഞ്ഞു- "കള്ളന്മാർ കഴുതയെ കൊണ്ടുപോയ നേരത്ത് ഞാൻ അതിൻ്റെ പുറത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നെയും ഇപ്പോൾ കാണാതെ പോകുമായിരുന്നു!" ............. ഒരിക്കൽ, ഹോജ വഴിയിലൂടെ എന്തോ സാധനം തെരഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ ആളുകൾ ചോദിച്ചു - "മുല്ലാക്കയുടെ എന്തു കാര്യമാണ് ഈ വഴിയിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടത്?" ഹോജ പറഞ്ഞു -"കഴിഞ്ഞ രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതിനാൽ, ഞാൻ എൻ്റെ കളഞ്ഞു പോയ ഉറക്കം അന്വേഷിക്കുകയാണ്!" ഈ മറുപടി കേട്ട് ആളുകൾ പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചു. Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks- 1171-Hoja stories - 101, PDF- https://drive.google.com/file/d/1Ni5pWkw0uZyh4DyzK3nLgO4516PCYMDM/view?usp=drivesdk

Two Instances of Hodja’s Strange Thinking We can read two situations that reveal Hodja Mulla's sometimes strange way of thinking. Anecdote 1: The Stolen Donkey Hodja Mulla was returning from a journey. Some people ran up to him and informed him, "Mullakka, someone has stolen your donkey and run away!" Hodja immediately knelt down on the road and prayed, "Oh God, what luck!" Hearing this strange prayer, the others asked him for the reason. Hodja explained, "If I had been riding the donkey at the time the thieves took it, I would also be missing right now!" Anecdote 2: The Search for Sleep Once, Hodja was walking on the road, searching for something, when people asked him, "Mullakka, what have you lost on this road?" Hodja replied, "Last night I couldn't sleep at all. So, I am searching for my lost sleep!" Hearing this reply, the people mocked him and laughed.

  ഹോജയുടെ മണ്ടത്തരം വെളിപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു കഥ. ഒരു ദിവസം, ഹോജ വഴിയിലൂടെ ഏതോ സാധനം കളഞ്ഞു പോയതിനാൽ തപ്പി നടക്കുകയാണ്. അതു കണ്ട്, വഴിയിലൂടെ പോയവർ ഹോജയോടു ചോദിച്ചു- "എന്താണു താങ്കൾക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടത്?" ഹോജ പറഞ്ഞു - "എൻ്റെ അലമാരയുടെ താക്കോലാണ് " ഉടൻ, ആളുകൾ പറഞ്ഞു -"ഹൊ! അതു വലിയ കഷ്ടമായി പോയല്ലോ. ഞങ്ങൾ സഹായിക്കാം" പെട്ടെന്ന്, അവരും കൂടി വഴിയിലൂടെ താക്കോൽ നോക്കി നടന്നു. ഒടുവിൽ ആളുകൾ മടുത്തു.  അവർ ചോദിച്ചു - "എവിടെ വച്ചാണ് താക്കോൽ നഷ്ടപ്പെട്ടത് എന്ന് ഓർക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടോ?" ഹോജ പറഞ്ഞു -"എൻ്റെ വീട്ടിൽ വച്ചാണ് താക്കോൽ പോയത് " ഉടൻ, ആളുകൾ ദേഷ്യപ്പെട്ടു -"താൻ ഞങ്ങളുടെ സമയം വെറുതെ കളഞ്ഞു. വീട്ടിൽ പോയത് വഴിയിലാണോ തപ്പുന്നത്?" അപ്പോൾ, ഹോജ പറഞ്ഞു -"വീടിനുള്ളിൽ വെളിച്ചം തീരെയില്ല. അവിടെ എങ്ങനെ കണ്ടു പിടിക്കാനാണ്? അതുകൊണ്ടാണ് ഇത്രയും വെട്ടമുള്ള വഴിയിൽ തപ്പാമെന്നു വിചാരിച്ചത്" ആളുകൾ ഹോജയുടെ മണ്ടത്തരം കേട്ട് ആർത്തു ചിരിച്ച് അവിടെ നിന്നും പോയി. Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks- 1170 - Hoja Stories - 100, PDF- https://drive.google....

This is a story that shows Nasreddin Hodja's folly. One day, Hodja was walking along the road, searching for something he had lost. Seeing him, passersby asked, "What have you lost?" Hodja replied, "I've lost the key to my cupboard (almirah)." Immediately, the people said, "Oh no! That's terrible. Let us help you." Quickly, they all joined him, searching for the key on the road. Eventually, they got tired. They asked him, "Can you remember where exactly you lost the key?" Hodja said, "I lost the key inside my house." The people instantly got angry. "You have completely wasted our time! Why are you searching on the road if you lost it inside your house?" At this, Hodja replied, "There is absolutely no light inside the house. How can I possibly find it there? That's why I thought it would be better to search for it here on this brightly lit road." The people burst into laughter at Hodja's foolish lo...

  ഹോജ മുല്ല ഒരിക്കൽ, വിറകിൻ്റെ ആവശ്യം വന്നപ്പോൾ പാതയോരത്തുള്ള മരത്തിൽ കയറി ഒരു കമ്പ് വെട്ടാൻ തുടങ്ങി. അതു കണ്ട്, ഒരു വഴിപോക്കൻ പറഞ്ഞു -"എടോ, താൻ ഇപ്പോൾ വെട്ടുന്നത് ഇരിക്കുന്ന കമ്പാണ്! താൻ താഴെ വീഴും!" ഹോജയ്ക്ക് അത് ഇഷ്ടപ്പെടാതെ ദേഷ്യമായി - "ഞാൻ വീഴുമെന്ന് പറയാൻ താൻ ദൈവമാണോ?" ആ അപരിചിതൻ പിന്നീട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുന്നോട്ടു നടന്നു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം ഹോജ വെട്ടിയിരുന്ന കമ്പും അതിൻമേൽ ഇരുന്ന ഹോജയും താഴെ വീണു! ഉടൻ, ഹോജ ഏന്തിവലിഞ്ഞ് മുൻപ് മുന്നറിയിപ്പ് കൊടുത്ത ആളിൻ്റെ പിറകെ ഓടി ഒപ്പമെത്തി - "ഹോ! താങ്കളുടെ പ്രവചനശക്തി അപാരമാണ്. ഞാൻ എന്നാണു മരിക്കുക എന്നു കൂടി പറയണം" വഴിയാത്രക്കാരൻ പറഞ്ഞു: "അത് എനിക്ക് അറിയില്ല" പക്ഷേ, ഹോജ നിരന്തര ശല്യമായി അയാളുടെ പിറകേ നടന്നപ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു -"താൻ ഇപ്പോൾത്തന്നെ മരിക്കും!" അത് കേട്ട നിമിഷം ഹോജ ബോധം കെട്ട് താഴെ വീണു! പേടിച്ചു പോയ യാത്രക്കാരൻ ഉച്ചത്തിൽ ബഹളം വച്ച് ആളെ കൂട്ടി. ഹോജയ്ക്ക് മരണപ്പെട്ടു എന്നു തോന്നിയ ആളുകൾ അയാളെ ചുമന്നുകൊണ്ട് ശ്മശാനത്തിലേക്കു പോയി. അതിനിടയിൽ അങ്ങോട്ടുള്ള വഴി കൃത്യമായി അറിയാൻ മേലായിരുന...

Once, Nasreddin Hodja (Hojja Mulla), needing some firewood, climbed a tree by the roadside and began cutting the branch he was sitting on. Seeing this, a passerby called out, "Hey, friend! You are cutting the very branch you are sitting on! You are going to fall down!" Hodja got annoyed and angry, dismissing him: "Are you God to tell me that I'm going to fall?" The stranger said nothing and walked on. Just a few moments later, the branch Hodja was cutting, along with Hodja himself, crashed to the ground! Immediately, Hodja scrambled up and ran after the man who had warned him. When he caught up, he exclaimed, "Whoa! Your power of prophecy is unbelievable. Please tell me when I am going to die!" The traveler simply said, "I don't know that." But Hodja pestered him continuously, running after him. Finally, the traveler, fed up, just said, "You will die right now!" The instant he heard that, Hodja fainted and fell to the ground! Th...

  ഒരു ദിവസം, ഹോജമുല്ല രാവിലെ എണീറ്റപ്പോൾ ചിന്തിച്ചു - ഇന്ന് രാജാവിനെ കാണാൻ പോകണം. പക്ഷേ, എന്തെങ്കിലും ചെറിയ സമ്മാനമോ കാഴ്ചവസ്തുവോ ഇല്ലാതെ എങ്ങനെ പോകും? ഹോജ തൻ്റെ വീട്ടിൽ എല്ലായിടത്തും നോക്കിയിട്ടും യാതൊന്നും കിട്ടിയില്ല. പിന്നെ, മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. അന്നേരം, പറമ്പിലെ വലിയ മത്തങ്ങ കണ്ണിൽ പെട്ടു. ഉടൻ, അയാൾ അതുമായി കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് യാത്രയായി. പക്ഷേ, വഴിയിൽ വച്ച് സുഹൃത്ത് ചോദിച്ചു - "ഹോജ ഇതുമായി എങ്ങോട്ടാണ്?" കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് എന്നു മനസ്സിലായപ്പോൾ സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞു -"ഇത്രയും വലിയ മത്തങ്ങയുമായി രാജാവിനെ കാണുന്നത് നാണക്കേടാണ്. ഇതിലും എത്രയോ ഭേദമാണ് ഒരു ചെറുനാരങ്ങയുമായി പോകുന്നത്?" സുഹൃത്ത് തമാശയ്ക്കു പറഞ്ഞിട്ട് നടന്നു പോയി. പക്ഷേ, ഹോജ അതു ഗൗരവമായിട്ട് എടുത്ത് തിരികെ വീട്ടിലെത്തി മത്തങ്ങ അവിടെ വച്ചു. എന്നിട്ട് ഒരു ചെറുനാരങ്ങയുമായി കൊട്ടാരത്തിലെത്തി. ആ ദിവസം, രാവിലെ ഏതോ കാര്യത്തിന് രാജാവ് കോപാകുലനായി നടക്കുന്ന സമയത്താണ് ഹോജാ രാജാവിൻ്റെ കയ്യിലേക്ക് നാരങ്ങാ കൊടുത്തത്. അദ്ദേഹം, ദേഷ്യത്തോടെ ഹോജയുടെ തലയിലേക്ക് നാരങ്ങാ എറിഞ്ഞു! ഉടൻ, ഹോജ സന്തോഷത്തോടെ തിരിഞ്ഞോടി സുഹൃത്തിൻ്റെ അടുക്ക...

One day, Hojamulla woke up in the morning and thought—"Today, I must go and see the King. But how can I go without taking a small gift or an offering?" Hoja looked everywhere in his house but could not find anything. Then, he stepped out into the courtyard. Just then, his eyes fell on a large pumpkin in the garden. Immediately, he set off for the palace with it. But on the way, a friend asked, "Hoja, where are you going with this?" When the friend realized he was headed to the palace, he said, "It's embarrassing to go and see the King with such a huge pumpkin. A lemon would be much better than this!" The friend joked and walked away. But Hoja took it seriously, returned home, put the pumpkin down, and arrived at the palace with a single lemon. That day, the King was already walking around in a fit of rage about something that happened in the morning. It was at this moment that Hoja handed the lemon to the King. Angrily, the King threw the lemon at Hoja...

  മനുഷ്യർ മറ്റുള്ളവരെ പരിഹസിക്കാനായി മൃഗങ്ങളെയും പക്ഷികളെയും ചെടികളെയുമൊക്കെ താരതമ്യം ചെയ്യാറുണ്ട്. എന്നാൽ അവയെല്ലാം ഏറെ പ്രയോജനമുള്ളവയാണ്. 1. ശവംനാറിപ്പൂവ്, ചുടുകാട്ടുമുല്ല, ശവക്കോട്ടപ്പച്ച എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കുന്ന ചെടി (Vinca Rosea) ക്യാൻസർ ചികിൽസയിൽ മരുന്നായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. എപ്പോഴും പൂക്കൾ ഉള്ളതിനാലും കുറച്ചു മാത്രം ഉയരത്തിൽ വളരുന്നതിനാലും ഇത് ചുടുകാട്ടിലും ശവക്കോട്ടയിലും വളർത്താറുണ്ട്.  2. ഉറുമ്പിനെ പോലെ നിസ്സാരൻ എന്നുള്ള പ്രയോഗവും തെറ്റാണ്. ഉറുമ്പിന് തൻ്റെ ശരീര ഭാരത്തിൻ്റെ 20 മുതൽ 50 ഇരട്ടി ഭാരം വരെ ചുമക്കാനാകും. വിത്ത് വിതരണം, മണ്ണിലെ വായൂ സഞ്ചാരം, കീടങ്ങളെ നശിപ്പിക്കൽ മാത്രമല്ല, പ്രകൃതിയിലെ അധ്വാനശീലരുമാണ് ഉറുമ്പുകൾ. 3. വെറും പുല്ലാണ് എന്നുള്ള പ്രയോഗവും ശരിയല്ല. ലോകത്തെ ഏറ്റവും വേഗത്തിൽ വളരുന്ന മുള പുൽവർഗ്ഗത്തിലാണ്. കാലിത്തീറ്റയാണ്. മണ്ണൊലിപ്പും തടയുന്നു. കൊടുങ്കാറ്റിൽ വൻമരങ്ങൾ വീഴുമ്പോൾ പുല്ലുകൾക്കു നാശം വരുന്നില്ല. 4. നായ്ക്കളെ മനുഷ്യർ സംസാരത്തിൽ കളിയാക്കി പറയാറുണ്ട്. നായ്ക്കളുടെ സ്നേഹവും സമർപ്പണവും മനുഷ്യരേക്കാളും ഉണ്ട്. മണം പിടിക്കാനുള്ള ശേഷിയും അപാരമാണ്. 5. കഴുതയെപ്...

  ഹോജയുടെ ദാനധർമ്മത്തിനും ചില പ്രത്യേകതകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആളുകളുടെ നോട്ടത്തിൽ അർഹിക്കുന്നവർക്ക് ചിലപ്പോൾ കൊടുക്കില്ല. അർഹത ഇല്ലെന്ന് സാധാരണക്കാർക്കു തോന്നുന്നവർക്കു പണം കൊടുത്തെന്നും വരും! ഒരു ദിവസം - അപരിചിതനായ ആൾ ഹോജയുടെ അടുക്കലെത്തി ചോദിച്ചു - "അങ്ങ് എന്നോട് അലിവു കാട്ടണം. 10 വെള്ളിനാണയം കടമായി തന്നാൽ വലിയ ഉപകാരമായിരുന്നു" ഉടൻ, ഹോജ ചോദിച്ചു - "താങ്കൾ മദ്യപിക്കുമോ?" "ഉവ്വ്" അയാൾ സമ്മതിച്ചു. ഹോജ വീണ്ടും ചോദിച്ചു -"താൻ പുകവലിക്കുമോ?" "ഉം" "ധൂർത്തടിക്കാറുണ്ടോ?" "അതും എനിക്കുണ്ട് " "മുച്ചീട്ടു കളിക്കാറുണ്ടോ?" "അതും എനിക്കുണ്ട്, യജമാനനേ" അന്നേരം, ഹോജ 10 നാണയം അവനു കൊടുത്തു വിട്ടു! ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് ഒരാൾ അവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അയാൾ ഹോജയെ സമീപിച്ച് 10 നാണയം കടം ചോദിച്ചു. ഹോജ ആദ്യത്തെ ആളിനോടു ചോദിച്ച അതേ ചോദ്യങ്ങൾ രണ്ടാമനോടും ആവർത്തിച്ചു. പക്ഷേ, അതിനു കിട്ടിയ മറുപടിയെല്ലാം നേരേ വിപരീതമായിരുന്നു. അപ്പോൾ ഹോജ പറഞ്ഞു -"നിനക്ക് ഞാൻ ഒരു നാണയം പോലും തരില്ലാ" ഉടൻ, രണ്ടാമൻ നീരസപ്പെട്ടു - "കു...

Hojamulla's acts of charity also had certain peculiarities. In the eyes of ordinary people, he sometimes wouldn't give to those who seemed deserving. Conversely, he might give money to those whom common people deemed undeserving! One day, a stranger approached Hojamulla and requested, "Please show me some mercy. It would be a great help if you could lend me 10 silver coins." Immediately, Hojamulla asked, "Do you drink alcohol?" "Yes," the man admitted. Hojamulla asked again, "Do you smoke?" "Mmm, yes." "Are you extravagant or wasteful?" (Do you spend lavishly?) "I have that habit too." "Do you gamble?" "I do that too, Master," the man replied. At that, Hojamulla gave him 10 coins and sent him off! A man who had witnessed all this was standing nearby. He approached Hojamulla and also asked for a loan of 10 coins. Hojamulla repeated the exact same questions he had asked the first man. Howeve...

  ഒരിക്കൽ, ഹോജമുല്ല കുറെ അകലെയുള്ള ഒരു നാട്ടിലേക്കു പോകുകയായിരുന്നു. ആഴമേറിയ നദിയിലൂടെ ഒരു തോണിയിലാണ് യാത്ര. കൂടെ കുറെ ആളുകളുമുണ്ട്. അവരിൽ ഒരു ധനികനായ മനുഷ്യനുമുണ്ടായിരുന്നു. അയാൾ ആദ്യമായി ജലയാത്ര നടത്തുന്ന ആളായതിനാൽ വല്ലാത്ത പേടിയുണ്ടായിരുന്നു. ഹോജ നോക്കിയപ്പോൾ ധനികൻ വെപ്രാളപ്പെടുന്നതു കണ്ടു. ഹോജ പിറുപിറുത്തു - "ഹും! ഈ പണക്കാരനു പേടി തോന്നാൻ കാരണം, സമ്പത്ത് ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാനുള്ള മരണഭീതിയാണ്" ധനികൻ്റെ ശല്യം വല്ലാതായപ്പോൾ ഹോജ അയാളെ വെള്ളത്തിലേക്ക് ഉന്തിയിട്ടു! എന്നിട്ട്, വൈകാതെ തന്നെ അയാളുടെ കുപ്പായത്തിൽ വലിച്ച് വള്ളത്തിൽ തിരിച്ചു കയറ്റി. ഹോജ ചോദിച്ചു - "തൻ്റെ വെള്ളത്തെ പേടിക്കുന്ന രീതി ഇപ്പോൾ എങ്ങനെയുണ്ട്?" അയാൾ വിറച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു -"ഇപ്പോൾ പേടി കുറവുണ്ട്!" ഉടൻ, ഹോജ തൻ്റെ പതിവു വേദാന്തം തുടങ്ങി - "ആകെ നനഞ്ഞവന് വെള്ളത്തെ പേടിക്കേണ്ട, അവന് കുളിരു തോന്നില്ല. വിശന്ന് വലഞ്ഞവനേ ആഹാരത്തിൻ്റെ രുചിയറിയൂ. വെയിലത്ത് വാടിത്തളർന്നവനേ തണൽമരത്തിൻ്റെ സുഖമറിയൂ" Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks-1165 - Hoja stories - 96, PDF - https://drive.google.com/fi...

Once, Hojamulla was traveling to a distant country. The journey involved a boat ride across a deep river. There were several people traveling with him. Among them was a rich man. Since this was his first time traveling by water, he was extremely afraid. Hojamulla noticed the rich man was visibly distressed. Hojamulla muttered to himself, "Hmm! The reason this rich man feels fear is the fear of death—the fear of having to leave behind his wealth." When the rich man's disturbance became too much, Hojamulla pushed him into the water! Then, without delay, he grabbed his clothes and pulled him back into the boat. Hojamulla asked, "How is your feeling about fearing the water now?" Trembling, the man replied, "The fear is less now!" Immediately, Hojamulla began his usual philosophy (or moral lesson): "A person who is completely drenched need not fear the water; he won't feel the chill. Only the one who is starving knows the true taste of food. And on...

  കുറെ കാലം, ഹോജ ഒരു ഗ്രാമത്തിലെ ന്യായാധിപനായി ജോലി ചെയ്തിരുന്നു. ആ കാലത്ത് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ തീരുമാനങ്ങൾ മിക്കവയും ഏറെ വിചിത്രങ്ങളായിരുന്നു. അത്തരം ഒരു കഥയിലേക്ക്... ഒരു ദിവസം, ആ ഗ്രാമത്തിലെ ഒരാൾ ഓടിക്കിതച്ച് ഹോജയുടെ വീടിനു മുന്നിലെത്തി നിലവിളിച്ചു - "പ്രഭോ, പാതിരാത്രിയിൽ രണ്ടു കള്ളന്മാർ എന്നെ പിടിച്ചു കെട്ടി തല്ലി അവശനാക്കി. എന്നിട്ട് എൻ്റെ വീട്ടിലെ പണവും ആഭരണവും പാത്രങ്ങളും എല്ലാം അവർ കൊണ്ടുപോയി. കുറച്ചു മുൻപ് അയൽപക്കത്തുള്ളവർ അറിഞ്ഞപ്പോഴാണ് എനിക്ക് അവിടെ നിന്നും അനങ്ങാൻ പറ്റിയത്. അങ്ങ് എന്നെ സഹായിക്കണം. കള്ളന്മാരെ പിടിച്ച് എനിക്ക് നഷ്ടമായത് വീണ്ടെടുക്കണം" ഉടൻ, ഹോജ മറ്റൊരു ചോദ്യമാണ് അയാളോടു ചോദിച്ചത് - "മറ്റു സാധനങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ താങ്കളുടെ അടിവസ്ത്രങ്ങൾ മോഷ്ടിച്ചോ?" അയാൾ പറഞ്ഞു -"ഇല്ല, പ്രഭോ!" ഹോജ തുടർന്നു - " അങ്ങനെയെങ്കിൽ, ആ കള്ളന്മാർ ഈ ഗ്രാമത്തിലുള്ളവരല്ല. ഇവിടെയുള്ള കള്ളന്മാർ മോഷണം പാതിവഴിയിൽ നിർത്തി പോകില്ല. മുഴുവൻ സാധനങ്ങളും കൊണ്ടുപോകും" അയാൾ ചോദിച്ചു - "യജമാനനേ, ഇനി ഞാൻ എന്തു ചെയ്യും?" ഹോജ പറഞ്ഞു -"അടുത്ത ഗ്രാമത്തിലെ ന്യായ...

For quite some time, Hodja worked as a magistrate in a village. During that period, most of his decisions were quite strange. Here is one such story... One day, a man from that village arrived running and breathless at Hodja's house and cried out: "Sir, two thieves tied me up and beat me severely in the middle of the night. Then, they took away all the money, jewellery, and utensils from my house. It was only when my neighbours found out a little while ago that I was able to move from there. You must help me. Catch the thieves and recover what I have lost." Immediately, Hodja asked him a different question: "Among all the other things, did they steal your underwear?" The man said, "No, Sir!" Hodja continued, "In that case, those thieves are not from this village. The thieves here would never stop a robbery halfway and leave. They would take everything." The man asked, "Master, what should I do now?" Hodja replied, "Go to the ma...

  ഹോജയുടെ നാട്ടിൽ ഒരു പിശുക്കനായ മനുഷ്യൻ താമസിച്ചിരുന്നു. അയാൾ കൊള്ളപ്പലിശയ്ക്ക് പണം കടം കൊടുത്താണ് ഈ ധനമത്രയും ഉണ്ടാക്കിയത്. അതിനാൽ, ഹോജയ്ക്ക് പണം കടമായി ഒരിക്കലും അയാളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും കിട്ടിയില്ല. അങ്ങനെ പിശുക്കനെ ഹോജ ഒരു ശത്രുവായിട്ടാണ് കണ്ടിരുന്നത്. ഒരു ദിവസം ആ ധനികൻ്റെ ആട് ഒരു കലത്തിൽ തലയിട്ടു. അതിൻ്റെ തല പുറത്തെടുക്കാൻ പറ്റാതെ വെപ്രാളപ്പെട്ട് നടക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ ആളുകൾ പറഞ്ഞു -"മുതലാളീ, ആ കലം തല്ലിപ്പൊട്ടിച്ചാൽ ആടിൻ്റെ തല പുറത്തെടുക്കാമല്ലോ" അയാൾ പറഞ്ഞു - "ചന്തയിൽ നിന്നും ഞാൻ പണം കൊടുത്തു വാങ്ങിയ കലം പൊട്ടിക്കാതെ എങ്ങനെയെങ്കിലും ആടിൻ്റെ തല വെളിയിൽ എടുക്കണം" അന്നേരം, ആളുകൾ പറഞ്ഞു - "മുതലാളീ, എന്തെങ്കിലും സൂത്രവിദ്യയിലൂടെ ഇതു പരിഹരിക്കാൻ ഹോജയ്ക്കു കഴിയും" അങ്ങനെ, ഹോജ അവിടെയെത്തി. അരയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കത്തിയെടുത്ത് ആടിൻ്റെ കഴുത്തു വെട്ടി! എന്നിട്ട് ആ കലം കലിപ്പോടെ എറിഞ്ഞ് ഉടച്ചു! അപ്പോൾ അടിൻ്റെ തലമാത്രം എടുത്ത് ഹോജ ആ പിശുക്കനു കൊടുത്തു. തൻ്റെ കലവും ആടും പോയ വിഷമത്തിൽ പിശുക്കൻ തളർന്നു വീണു! Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks-1163 - Hoja stories -...

In the land of Hoja, there lived a very miserly man. He had amassed all his wealth by lending money at exorbitant interest. Because of this, Hoja was never able to get any money as a loan from him. Consequently, Hoja always considered the miserly man his enemy. One day, that rich man's goat got its head stuck inside a pot. Seeing the goat struggling desperately to pull its head out, people said, 'Sir, if you smash the pot, the goat's head can be taken out.' The man replied, 'I bought that pot from the market by paying money, so I must somehow get the goat's head out without breaking the pot.' Just then, the people suggested, 'Sir, Hoja might be able to solve this using some clever trick. And so, Hoja arrived there. He took out the knife from his waist and cut off the goat's neck! Then, he angrily smashed the pot! Hoja then took only the goat's head and handed it to the miserly man. The miser was so distressed by the loss of both his pot and his g...

  സിൽബാരിപുരംദേശം കൊടും കാടായി കിടന്നിരുന്ന കാലം. പൊതുവെ, നല്ല കാലാവസ്ഥയുള്ള പ്രദേശമായിരുന്നു അത്. എന്നാൽ, ഒരു വേനൽക്കാലം അതികഠിനമായി കാടിനെ വരൾച്ചയിലാക്കി. കാട്ടിലെ ഉറവകൾ എല്ലാം വറ്റിയിരിക്കുന്നു. മൃഗങ്ങൾ വെള്ളം കിട്ടാനായി തലങ്ങും വിലങ്ങും പാഞ്ഞു. അങ്ങനെ, ആ പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിൽ കാട്ടിലെ മൃഗങ്ങൾ എല്ലാവരും ഒരുമിച്ചു കൂടി സങ്കടത്തിലായി. അക്കൂട്ടത്തിലെ ബുദ്ധിമാനായ കുറുക്കൻ പറഞ്ഞു -"ഈ കാട്ടിൽ ഇനിയും നിന്നാൽ ചിലപ്പോൾ മുളങ്കൂട്ടങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉരസി കാട്ടുതീ പിടിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. നമുക്ക് എത്രയും വേഗം കോസലപുരം കാട്ടിലേക്കു പോയേ മതിയാകൂ" അന്നേരം, ആന പറഞ്ഞു -"കാര്യം ശരി തന്നെ. പക്ഷേ, നമ്മൾ അങ്ങോട്ടു ചെല്ലുമ്പോൾ അവിടെയുള്ള മൃഗങ്ങളുമായി ഘോരയുദ്ധം ഉണ്ടാകില്ലേ?" കുറുക്കൻ തുടർന്നു - "നമ്മൾ അധികാരം സ്ഥാപിക്കാൻ വന്നതല്ല എന്നുള്ള കാര്യം അവരെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കണം. എങ്കിലും പോരാട്ടം നടന്നേക്കാം. പക്ഷേ, ഇവിടെ കാട്ടുതീയിൽ പെട്ട് വെന്തു മരിക്കുന്നതിലും ഭേദമാണ് പോരാടിയുള്ള വീരമരണം സംഭവിക്കുന്നത്" അവർ ഒരുമിച്ച് അയൽ കാട്ടിലേക്ക് വിശപ്പും ദാഹവും മറന്ന് യാത്രയായി. അതിനിടയിൽ ഉയരമേറിയ മ...

The era when Silbaripuram region was covered in dense, wild forest. Generally, the place enjoyed pleasant weather. However, one summer became extremely severe, plunging the entire forest into a drought. All the springs in the forest had completely dried up. Animals ran helter-skelter, searching desperately for water. It was in this critical situation that all the animals in the forest gathered together, filled with distress. The clever fox among them suggested: "If we remain in this forest any longer, the friction between the bamboo thickets might start a wildfire. We must move to Kosalapuram Forest as quickly as possible." At this, the elephant spoke: "That is true. But, when we reach there, won't the animals already present there start a fierce war with us?" The fox continued: "We must explain to them that we haven't come to establish dominance. Even so, a fight might break out. But, it is better to face a brave death fighting than to be burnt alive i...

പണ്ടുപണ്ട്, സിൽബാരിപുരം ദേശമാകെ കാടും നാടും ഇടകലർന്നു കിടന്നിരുന്ന കാലം. രാവുണ്ണി എന്നൊരു ധീരനായ ചെറുപ്പക്കാരൻ അവിടെ കുടുംബമായി താമസിച്ചിരുന്നു. ഭാര്യയും രണ്ട് കുട്ടികളും ഉണ്ട്.  കാട്ടിൽ  പോയി വിറകു ശേഖരിച്ച് കെട്ടുവിറക് ചന്തയിൽ വിൽക്കുകയാണ് അയാളുടെ ജോലി. ഒരു ദിവസം, അയാൾ തിരികെ വീട്ടിലേക്കു മടങ്ങുമ്പോൾ കാട്ടുപള്ളയിൽ ഒരു ഞരക്കം കേട്ടു. ഒരു ചെന്നായ്ക്കുട്ടി ആയിരുന്നു അത്. രാവുണ്ണി അതുമായി വീട്ടിലെത്തി. വീട്ടുകാർക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് എതിർപ്പൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. എന്നാൽ, അയൽപക്കത്തുള്ള വൃദ്ധൻ പറഞ്ഞു -"എടാ, രാവുണ്ണി, നീ അതിനെ കാട്ടിൽ കൊണ്ടു പോയി കളയൂ. ഇതിന് മൂന്ന് വയസ്സാകുമ്പോൾ പിന്നെ തീറ്റി കൊടുക്കുന്ന ഒരാളിനോടു മാത്രമേ സ്നേഹം കാണിക്കൂ. പിന്നീട്, ചെന്നായ്ക്കളുടെ ക്രൂരത തെളിഞ്ഞു വരും. എൻ്റെ ചെറുപ്പത്തിൽ ഇങ്ങനെ സംഭവിച്ചത് പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട്" രാവുണ്ണി പറഞ്ഞു -"അമ്മാവാ, പിള്ളേർക്ക് കളിക്കാൻ ഞാൻ കൊണ്ടുവന്നതാണ്. അടുത്ത കൊല്ലം കാട്ടിൽ കയറ്റി വിട്ടേക്കാം" പക്ഷേ, വർഷങ്ങൾ മൂന്നു കഴിഞ്ഞിട്ടും അയാൾ അതിനെ മെരുക്കി വളർത്തി. കാരണം, ചെന്നായ ആ വീട്ടിലെ കുട്ടികളുടെ കളിക്കൂട്ടായി ഇതിനോടകം...

Once upon a time, there was an era when the land of Silbaripuram was a mix of both jungle and human settlements. A brave young man named Ravunni lived there with his family. He had a wife and two children. His job was to go into the forest, collect firewood, and sell the bundles of wood in the market. One day, while returning home, he heard a whimpering sound in a thicket by the forest path. It was a wolf cub. Ravunni brought it home. His family did not have any particular objection. However, an elderly man in the neighborhood said, "Son, Ravunni, take it back and abandon it in the forest. Once it turns three, it will only show affection to the person who feeds it. After that, the cruelty of wolves will become evident. I have heard stories of this happening in my youth." Ravunni replied, "Uncle, I brought it for the children to play with. I will release it into the forest next year." But three years passed, and he tamed and raised it. This was because the wolf had a...

  പണ്ട്, സിൽബാരിപുരം രാജ്യം ഭരിച്ചിരുന്നത് വിക്രമൻ രാജാവായിരുന്നു.  ഇഷ്ടമല്ലാത്ത ചെറിയ കാര്യങ്ങൾക്കു പോലും ഉഗ്രകോപം വരുന്ന രീതി രാജാവിന് ഉണ്ടായിരുന്നു.  ദേഷ്യം വന്നാൽ വാളെടുത്ത് വീശുന്നത് പതിവാണ്.  ഒരിക്കൽ, രാജാവ് കുതിരപ്പുറത്ത് ദൂരെ ദേശത്തേക്ക് യാത്ര പോകേണ്ട ആവശ്യമുണ്ടായി. അങ്ങനെ, രാജാവ് കുറെ ദൂരം പിന്നിട്ടപ്പോൾ വല്ലാത്ത വിശപ്പും ദാഹവും തോന്നി. അടുത്ത് എവിടെയെങ്കിലും ഭക്ഷണശാല ഉണ്ടോയെന്ന് ആരോടെങ്കിലും ചോദിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. എന്നാൽ, രാജാവ് യാത്ര ചെയ്ത വഴിയിൽ ആരെയും കണ്ടില്ല. ഒടുവിൽ, വഴിയരികിലെ മരത്തണലിൽ പരദേശിയായ സന്യാസി ഉറങ്ങുന്നതു കണ്ടു. രാജാവ് ചോദിച്ചു - "ഇവിടെ അടുത്ത് എവിടെങ്കിലും ഭക്ഷണശാലയുണ്ടോ?" അതുകേട്ട് കണ്ണു തുറന്ന സന്യാസി ചോദിച്ചു - "നിങ്ങൾ ആരാണ്?" പെട്ടെന്ന്, രാജാവിന് ദേഷ്യം ഇരച്ചുകയറി - "ഞാൻ രാജാവാണ്. നീ എൻ്റെ രാജ്യത്തിലെ അടിമയും" അതുകേട്ട്, സന്യാസി പുഞ്ചിരിച്ചു. അതുകണ്ട്, രാജാവ് വാൾ വീശി വിറച്ചു! അന്നേരം, സന്യാസി പറഞ്ഞു -"ഇപ്പോഴാണ് താങ്കൾ ആരാണെന്ന് എനിക്കു ശരിക്കും മനസ്സിലായത് " രാജാവ് ഗർജ്ജിച്ചു - "എന്തു മനസ്സിലായി?" സന്യാ...

Once upon a time, the kingdom of Silbaripuram was ruled by King Vikraman . The king had a terrible temper — even the smallest things could make him furious. Whenever he got angry, it was his habit to pull out his sword and swing it in rage. One day, the king had to travel far away on horseback. After covering a long distance, he began to feel very hungry and thirsty . He decided to ask someone nearby if there was any restaurant or inn ahead. But there was no one on the road. Finally, under the shade of a tree, he saw a wandering monk sleeping peacefully. The king asked, “Is there any food place nearby?” The monk slowly opened his eyes and asked, “Who are you?” Hearing that, the king’s anger flared up instantly. “I am the king! You are just a slave in my kingdom!” he shouted. The monk smiled calmly. Seeing that smile, the king grew even angrier and raised his sword! At that moment, the monk said gently, “Now I truly understand who you are.” The king roared, “What do yo...

  ബിജേഷ് ജോലി കഴിഞ്ഞ് വീടിന് അടുത്തുള്ള നാൽക്കവലയിൽ ബസ് ഇറങ്ങുമ്പോൾ വീട്ടുസാമാനങ്ങൾ മേടിക്കാനായി കയറുന്ന ഒരു പലചരക്ക് കടയുണ്ട്. അവിടെ സ്ഥിരമായി വരുന്ന കരുണൻചേട്ടൻ്റെ കയ്യിൽ മിക്കവാറും ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച ഒരു വാരിക കാണും. ഇക്കാലത്ത് വാരികയുടെ പ്രചാരം കുറവെങ്കിലും വീക്ക്ലികൾ കടയിൽ വരുന്ന ദിവസം തന്നെ ആ ചേട്ടൻ വാങ്ങി ചുരുട്ടി കക്ഷത്തിൽ വയ്ക്കും. സാധാരണയായി എന്തെങ്കിലും കുശലം ബിജേഷ് അയാളുമായി പറയാറുണ്ട്. ഒരിക്കൽ, ബിജേഷ് ചോദിച്ചു - "ഈ ടീവിയുടെയും ഫോണിൻ്റെയും കാലത്ത് ചേട്ടൻ, വീക്കിലി സ്ഥിരമായി വായിക്കുമോ?'' അയാൾ പറഞ്ഞു -"എനിക്ക് ടിവി കണ്ടാൽ ഉള്ള ടെൻഷൻ കൂടുകയേ ചെയ്യൂ. വൈഫ് സീരിയലു മുഴുവൻ കാണും. പക്ഷേ, ഞാൻ ആ വശത്തേക്കു പോകാറില്ല. പക്ഷേ, പണ്ടു മുതൽക്കേ മാസികയും വാരികയുമൊക്കെ വലിയ ഇഷ്ടമാ " അന്നേരം, ബിജേഷ് ന്യായമായ ഒരു സംശയം ഉന്നയിച്ചു - "ഒരു വീക്കിലി കുറെ മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ തീരുമല്ലോ. ബാക്കി ദിവസം എന്തു ചെയ്യും?" കരുണൻ ചേട്ടൻ ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു -"അതൊക്കെ ഞാൻ കൈകാര്യം ചെയ്യും. വായിച്ച വീക്കിലി രണ്ടു ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ പിന്നെയും വായിക്കും" അതുകേട്ട്, ബിജേഷ് മാത...

 When Bijesh got off the bus at the junction near his house after work, there was a grocery shop he used to go to for buying household items. Karunan Chettan (Karunan brother/elder), a regular customer there, would usually have a rolled-up magazine in his hand. Even though the popularity of magazines has reduced these days, he would buy the weeklies the very day they arrived at the shop and tuck the rolled-up copy under his arm. Bijesh usually exchanged a few pleasantries with him. Once, Bijesh asked, "In this age of TV and phones, do you still read the weekly magazine regularly, Chetta?" He replied, "Watching TV only adds to my tension. My wife watches all the serials. But I don't go near that side. But I've always loved monthly and weekly magazines since childhood." Just then, Bijesh raised a reasonable doubt, "One weekly magazine will be finished within a few hours, won't it? What do you do for the rest of the week?" Karunan Chettan replied ...

  ഇന്ന്, ലോകത്തിലെ ജനങ്ങൾ ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന ഒരു കാര്യമാണ് മനസ്സുഖം കുറഞ്ഞ ജീവിതവുമായി മുന്നോട്ടു പോകുന്ന കാര്യം. റഷ്യയിലെ ബയോകെമിസ്റ്റ് Boris P. Tokin 1930 ൽ മരങ്ങളും കുറ്റിച്ചെടികളും Phytoncides എന്നൊരു Antibiotic പുറത്തു വിടുന്നുണ്ടെന്ന്  ഗവേഷണങ്ങൾ വഴി തെളിയിച്ചു. ഇതൊരു organic volatile compound ആയതിനാൽ മരങ്ങൾക്കും ചെടികൾക്കും ദോഷം ചെയ്യാൻ വരുന്ന bacteria, fungus, insects എന്നിവയെ അകറ്റി നിർത്താനാണ് ഇത് ഉൽപാദിപ്പിക്കുന്നത്. നാം ഒരു പ്രദേശത്തിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ മരങ്ങളുടെ മണം മൂക്കിൽ കിട്ടുന്നുവെങ്കിൽ അതിനർഥം ഫൈറ്റോൺസൈഡ് ഉണ്ടെന്നാണ്. മനുഷ്യരിൽ എന്താണ് ഇതിൻ്റെ പ്രയോജനം? ഇത് ശ്വസിക്കുമ്പോൾ പിരിമുറുക്കം കൂട്ടുന്ന Stress hormones - Cortisol , adrenalin എന്നിവയുടെ ഉൽപാദനം തടയുന്നു/ കുറയ്ക്കുന്നു. തൽഫലമായി നമുക്ക് മനസ്സുഖം കിട്ടുന്നു. Immune system ശക്തിപ്പെടുന്നു. Natural Killer cells (NK cells) കൂടുന്നു. അതേ സമയം, ഈ കാര്യം ഏറ്റവും പ്രയോജനപ്പെടുത്തിയ രാജ്യം ജപ്പാനാണ്.  Shin-rin-yoku എന്ന forest bathing വഴിയാണ് മനുഷ്യനു ഗുണം കിട്ടുന്നത്. കൃത്രിമമായി വനം സൃഷ്ടിച്ച് അതിലൂടെ...

 Today, one of the biggest challenges the world's population faces is living a life with reduced peace of mind. In 1930, Russian biochemist Boris P. Tokin proved through research that trees and shrubs release an antibiotic called Phytoncides . Since this is an organic volatile compound, it is produced by trees and plants to ward off bacteria, fungi, and insects that may harm them. If we get the smell of trees in our nose while walking through an area, it means Phytoncides are present. What is its benefit for humans? When we inhale it, the production of stress hormones like Cortisol and Adrenaline , which cause tension, is blocked or reduced. Consequently, we gain peace of mind. Our Immune system gets strengthened. Natural Killer cells (NK cells) increase. The country that has utilized this concept the most is Japan. Humans benefit through a practice called Shin-rin-yoku or forest bathing. This involves creating an artificial forest and walking or spending time there for 10 to 30 ...

 It was a time when Hojja had money. One day, he was walking along the road, deep in thought about something. Just then, his foot hit a stone. Hojja's toe started bleeding. In anger, he cursed the stone and vented his frustration. "May you be destroyed a thousand times!" However, suddenly a person shouted from behind, "Why did you curse me?" Hojja patiently explained, "I cursed the stone." But the stranger did not accept this. He approached the judge with a complaint. Consequently, Hojja was summoned there for a trial. Since no one had usually been heard cursing a stone like that, the judge felt Hojja was guilty. The court fined Hojja 10 silver coins . But Hojja's anger boiled over. He gave 20 coins into the man's hand and said, "May you be destroyed two thousand times!" By paying double the fine for the curse, Hojja also doubled his curse and left the place!

  ഹോജയുടെ കയ്യിൽ പണം ഉണ്ടായിരുന്ന കാലമായിരുന്നു അത്. ഒരിക്കൽ, അയാൾ ഏതോ കാര്യം ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് വഴിയിലൂടെ നടന്നു പോകുകയാണ്ട്. അന്നേരം, കാൽപാദം ഒരു കല്ലിൽ തട്ടി. ഹോജയുടെ വിരലിൽ രക്തം പൊടിഞ്ഞു. അയാൾ ദേഷ്യത്തോടെ കല്ലിനെ ശപിച്ച് ദേഷ്യം തീർത്തു. "നീ ഒരായിരം പ്രാവശ്യം തുലഞ്ഞു പോകട്ടെ" എന്നാൽ, പെട്ടെന്ന് പിറകിൽ നിന്നും ഒരാൾ അലറി വിളിച്ചു - "നീ എന്തിനാണ് എന്നെ ശപിച്ചത്?" ഹോജ ക്ഷമയോടെ പറഞ്ഞു -"ഞാൻ ശപിച്ചത് കല്ലിനെയാണ് " പക്ഷേ, ആ അപരിചിതന് അതു സ്വീകാര്യമായില്ല. അയാൾ ന്യായാധിപൻ്റെ പക്കൽ പരാതിയുമായി സമീപിച്ചു. അതിൻപ്രകാരം ഹോജയെ വിചാരണ ചെയ്യാൻ അവിടേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. സാധാരണയായി ഒരു കല്ലിനെ അത്തരത്തിൽ ആരും ശപിച്ചതു കേട്ടിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ ന്യായാധിപന് ഹോജാ തെറ്റുകാരനായി തോന്നി. കോടതി ഹോജയ്ക്ക് 10 വെള്ളിനാണയം പിഴ വിധിച്ചു. എന്നാൽ, ഹോജയ്ക്ക് ദേഷ്യം ഇരച്ചുകയറി. അയാൾ 20 നാണയം ആ മനുഷ്യൻ്റെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുത്ത് പറഞ്ഞു -"നീ രണ്ടായിരം പ്രാവശ്യം തുലഞ്ഞു പോകട്ടെ!" ശാപത്തിൻ്റെ പിഴ ഇരട്ടിച്ചു കൊടുത്ത് ഹോജ തൻ്റെ ശാപവും ഇരട്ടിയാക്കി സ്ഥലം വിട്ടു! Written by Binoy Thomas, Malay...

 The villagers believed that Hojja possessed some rare knowledge and skills. Once, four intellectual philosophers were passing through that land. They were fond of intellectual question-and-answer sessions, philosophies, debates, and logic. When they passed by, the locals suggested that it would be good for them to meet Hojja. So, the four of them reached Hojja's house and said, "We are seekers of truth. We wish to know the ultimate truths from you." Immediately, Hojja replied, "I agree. But each one of you must pay 50 silver coins for my answer." They were shocked and said, "50 coins is a very high fee for our question. Why are you asking for such an amount?" Hojja promptly responded, "Rare knowledge commands a high price. For instance, isn't the diamond in the King's crown worth a thousand gold coins because it is rare?" They turned and walked away without giving any reply.

  ഹോജയ്ക്ക് എന്തൊക്കെയോ അപൂർവ്വമായ അറിവുകളും കഴിവുകളും ഉണ്ടെന്ന് ആ നാട്ടുകാർ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. ഒരിക്കൽ, ആ ദേശത്തിലൂടെ നാല് തത്വചിന്തകന്മാരായ ബുദ്ധിജീവികൾ കടന്നു പോകുകയായിരുന്നു. ബൗദ്ധികമായ ചോദ്യോത്തരങ്ങളും ദർശനങ്ങളും വാക്പോരുകളും തർക്കശാസ്ത്രങ്ങളുമെല്ലാം അവർക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു. അതുവഴി പോയപ്പോൾ  അവരോട് ഹോജയെ കാണുന്നത് നല്ലതായിരിക്കുമെന്ന് നാട്ടുകാർ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. അങ്ങനെ, ഹോജയുടെ വീട്ടിൽ നാലുപേരും എത്തി ഹോജയോടു പറഞ്ഞു -"ഞങ്ങൾ സത്യാന്വേഷികളാണ്. അങ്ങയിൽ നിന്നും പരമസത്യങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് അറിയണമെന്നുണ്ട് '' ഉടൻ, ഹോജ പറഞ്ഞു -"എനിക്കു സമ്മതമാണ്. പക്ഷേ, നിങ്ങൾ ഓരോ ആളും 50 വെള്ളി നാണയം വീതം എൻ്റെ ഉത്തരത്തിനായി തരണം" അവർ ഞെട്ടലോടെ പറഞ്ഞു -"ഞങ്ങളുടെ ചോദ്യത്തിന് 50 നാണയം വളരെ വലിയ കൂലിയാണ്. എന്താണ് താങ്കൾ ഇങ്ങനെ ചോദിക്കുന്നത്?" ഉടൻ ഹോജ പറഞ്ഞു -"അപൂർവ്വമായ അറിവിന് കനത്ത വിലയാണ്. ഉദാഹരണത്തിന് രാജാവിൻ്റെ കിരീടത്തിലെ വജ്രക്കല്ല് അപൂർവ്വമായതിനാൽ അതിൻ്റെ വില ആയിരം സ്വർണ്ണ നാണയമല്ലേ?" അവർ മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു. Written by Binoy Thomas, Mala...

 The local chieftain of the area where Mulla (Nasreddin) Hodja lived and Hodja himself shared a good friendship. The chieftain greatly enjoyed Hodja's actions and his sense of humour. One day, the topic of Heaven and Hell came up in their conversation. At that point, the chieftain asked Hodja, "O, my friend, can you show me a way to reach Heaven?" Immediately, Hodja replied, "If you sleep all the time, you can reach Heaven." The chieftain was astonished to hear this. "What nonsense are you talking, man?" Hodja continued, "My Lord, you can reach Heaven only by staying away from evil deeds all day long. In your case, the easiest way to do that is to sleep without ever coming out of your room." The chieftain finally grasped the essence of what Hodja was saying. This was because the chieftain spent his entire day forcing labourers to work like slaves without giving them their due wages, and he would also lend money to the villagers at exorbit...

  ഹോജ മുല്ല താമസിച്ചിരുന്ന പ്രദേശത്തെ നാടുവാഴിയും ഹോജയും തമ്മിൽ നല്ല സൗഹൃദമായിരുന്നു. ഹോജയുടെ പ്രവൃത്തികളും നർമ്മഭാവനയുമെല്ലാം നാടുവാഴിക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം അവരുടെ സംസാരത്തിനിടയിൽ സ്വർഗ്ഗവും നരകവും എന്ന വിഷയം കടന്നുവന്നു. അന്നേരം, നാടുവാഴി ഹോജയോടു ചോദിച്ചു - "എടോ, എനിക്ക് സ്വർഗ്ഗത്തിലെത്താൻ താൻ ഒരു വഴി പറഞ്ഞു തരാമോ?" ഉടൻ, ഹോജ പറഞ്ഞു -"മുഴുവൻ സമയവും അങ്ങ് കിടന്നുറങ്ങിയാൽ സ്വർഗ്ഗത്തിലെത്താം" ഇതു കേട്ട് നാടുവാഴി അത്ഭുതപ്പെട്ടു. "എടോ, താൻ എന്തു മണ്ടത്തരമാണ് ഈ പറയുന്നത്?" ഹോജാ തുടർന്നു - "പ്രഭോ, ദിവസം മുഴുവൻ ദുഷ്കർമ്മങ്ങളിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു നിന്നാൽ മാത്രമേ അങ്ങേയ്ക്ക് സ്വർഗ്ഗത്തിലെത്താൻ സാധിക്കൂ. അങ്ങയുടെ കാര്യത്തിൽ അതിനുള്ള എളുപ്പവഴി മുറിക്കു വെളിയിൽ വരാതെ ഉറങ്ങുകയാണ് " ഹോജ പറഞ്ഞതിൻ്റെ പൊരുൾ നാടുവാഴിക്കു പിടികിട്ടി. കാരണം, അയാൾ പകൽ മുഴുവനും പണിക്കാർക്ക് ആവശ്യമായ കൂലി കൊടുക്കാതെ അടിമപ്പണി കൊടുക്കുന്നു. നാട്ടുകാർക്ക് അമിത പലിശയ്ക്ക് പണം കടം കൊടുക്കുന്നു. ഇത്തരം രീതികൾ ദുഷ്കർമ്മത്തിൽ വരുന്നു! Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks-1155- H...

  ഒരു കാലത്ത്, ഹോജയ്ക്ക് ധാരാളം പണം കൈവശമുണ്ടായിരുന്നു. അതു കൊണ്ടുതന്നെ ചുറ്റിനും സുഹൃത്തുക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. കാരണം, ഹോജയ്ക്ക് പണം ചെലവാക്കുന്നതിൽ ഒരു മടിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇതെല്ലാം കണ്ട് ഒരു പ്രായമേറിയ അയൽവാസി ഹോജയെ കണ്ടപ്പോൾ ചോദിച്ചു - "ഹോജാ, താങ്കൾക്ക് അനേകം ചങ്ങാതിമാർ ഉണ്ടല്ലോ. എങ്കിലും ഇപ്പോൾ എത്രയെണ്ണം ഉണ്ടാകും?" ഹോജ യാതൊരു മടിയും കൂടാതെ പറഞ്ഞു - "ഇപ്പോൾ എത്ര കൂട്ടുകാർ ഉണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. എന്നാൽ, ഞാൻ ദരിദ്രനാകുന്ന ദിവസം കൃത്യമായി എത്ര ചങ്ങാതികൾ ഉണ്ടെന്ന് ഉറപ്പായും താങ്കളോട് പറയാം" ആപത്തു കാലത്താണ് ആരൊക്കെ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്ന സത്യം മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റുന്നത് എന്ന ആശയം അയൽവാസിക്ക് ഈ വിധം ലളിതമായി പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ ഹോജയ്ക്കു കഴിഞ്ഞു. Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks-1154 - Hoja stories - 90, PDF- https://drive.google.com/file/d/1XfVjfUi3zZpGxBjq_WS-Xu0X9AFp7uKq/view?usp=drivesdk

Once upon a time, Hoja had a lot of money. Because of that, he had friends all around him. This was because Hoja had no hesitation in spending money. Seeing all this, an elderly neighbor, upon meeting Hoja, asked - "Hoja, you have so many companions. But how many would there be now?" Hoja replied without any hesitation - "I don't know how many friends I have now. However, the day I become poor, I can certainly tell you exactly how many companions I have." Hoja was thus able to simply convey to the neighbor the idea that the truth about who will stand by you can only be understood in times of trouble.

 In the stories of Nasreddin Hodja , family member who appears often is his wife, Amina . References to his son are found in very few tales. Read a story where Hodja's son comes into the picture: One day, Hodja's son was taking an earthen pot to fetch water from the well in the neighbor's house. Just then, Hodja said, "Hey, come here!" When the boy reached Hodja, he slapped him hard on his thigh! Crying, the boy ran off to get the water. Hodja's friend was standing there, watching all this. He complained to Hodja, "What kind of man are you? The boy hadn't dropped the pot, had he? Then why did you hit him like that for no reason?" Immediately, Hodja replied, "The beating is necessary now. Otherwise, what is the use of hitting him after he has dropped the pot? Will the broken pot become whole again? Because he received this slap, he will be very careful and return with water in the pot!"

  ഹോജാകഥകളിൽ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കുടുംബാംഗങ്ങൾ കടന്നു വരുന്നത് ഭാര്യ ആമിനയുടെ കാര്യം മാത്രമാണ്. മകൻ്റെ പരാമർശം വളരെ ചുരുക്കം കഥകളിൽ മാത്രമേ ഉള്ളൂ. ഹോജയുടെ മകൻ രംഗത്തു വരുന്ന ഒരു കഥ വായിക്കൂ. ഒരു ദിവസം, ഹോജയുടെ മകൻ അടുത്ത വീട്ടിലെ കിണറ്റിൽ നിന്നും വെള്ളം കൊണ്ടുവരാൻ മൺകുടവും എടുത്തു കൊണ്ടു പോകുകയാണ്. അന്നേരം ഹോജാ പറഞ്ഞു -"എടാ, നീ ഇവിടെ വരൂ!" അവൻ ഹോജയുടെ അടുക്കലെത്തിയപ്പോൾ അയാൾ അവൻ്റെ കാൽ തുടയിൽ കൈവച്ച് വീശിയടിച്ചു! അവൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് വെള്ളമെടുക്കാനായി ഓടിപ്പോയി. ഇതത്രയും കണ്ടുകൊണ്ട് ഹോജയുടെ സുഹൃത്ത് അവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.  അയാൾ ഹോജയോട് പരിഭവപ്പെട്ടു - "നിങ്ങൾ എന്തൊരു മനുഷ്യനാണ്? ആ കുട്ടി കുടം താഴെയിട്ടില്ലല്ലോ? പിന്നെ എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ യാതൊരു ആവശ്യവും ഇല്ലാതെ തല്ലിയത്?" ഉടൻ, ഹോജ പറഞ്ഞു -"തല്ലിൻ്റെ ആവശ്യം ഇപ്പോഴാണ്. അല്ലാതെ, കുടം താഴെയിട്ടിട്ട് അവനെ തല്ലിയിട്ട് എന്തു പ്രയോജനം? പൊട്ടിയ കുടം വീണ്ടും ഒന്നിക്കുമോ? ഈ അടി കിട്ടിയതിനാൽ നല്ലവണ്ണം ശ്രദ്ധിച്ച് കുടത്തിൽ വെള്ളവുമായി തിരികെ വരട്ടെ" Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks-1153-Hoja stories - 89, PDF- https:...