ചെരുപ്പുകുത്തിയുടെ ധ്യാനം

ഒരിക്കൽ, ശ്രീബുദ്ധൻ പ്രഭാഷണം കഴിഞ്ഞ് മറ്റൊരിടത്തേക്കു പോകുകയായിരുന്നു. എപ്പോഴും ഒരു സംഘം അനുയായികൾ അദ്ദേഹത്തെ അനുഗമിക്കാറുണ്ട്. അവർ പ്രധാന പാതയിലൂടെ നടന്നു പോകുമ്പോൾ വലിയൊരു ഘോഷയാത്ര അതുവഴി വന്നു. ആ ദേശത്തെ രാജാവിന്റെ ആഘോഷ പരിപാടിയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു അത്. ചെണ്ടകൊട്ടും മേളവും എല്ലാം ഉൾപ്പെടെ സർവത്ര ബഹളമയം.

അപ്പോൾ, ശ്രീബുദ്ധൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് മറ്റൊരാളെയായിരുന്നു - ഒരു ചെരുപ്പുകുത്തി. അവിടെ ആ ബഹളമെല്ലാം പോയപ്പോൾ അയാൾ അതിലൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ തന്റെ കർമ്മം ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു!

ഉടൻ, ശ്രീബുദ്ധൻ തന്റെ അനുയായികളോടു പറഞ്ഞു -

"നിങ്ങൾ ആ ചെരുപ്പുകുത്തിയെ നോക്കുക. അയാളാണ് ശരിയായ ഗുരു!"

അവർ അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു -

" അയാളോ? ഒരു ചെരുപ്പുകുത്തി എങ്ങനെയാണ് ഗുരുവായിരിക്കുന്നത്? അങ്ങ് , പറഞ്ഞത് ഞങ്ങൾക്കു മനസ്സിലായില്ല ''

ശ്രീബുദ്ധൻ പ്രതിവചിച്ചു -

"ഒരു ഗുരുവിനു വേണ്ട യഥാർഥ ഗുണം അയാളിലുണ്ട്. ചുറ്റുപാടും രാജാവിന്റെ ഘോഷയാത്രയുടെ ബഹളമാണെങ്കിലും ചെരിപ്പിന്റെ വള്ളി തുന്നുന്നതിൽ മാത്രം ഏകാഗ്രതയോടെയും തീഷ്ണതയോടെയും കൂടി തന്റെ കർമ്മത്തിൽ മാത്രം വ്യാപൃതനായിരിക്കുന്ന അയാളാണ് ഗുരുവാകേണ്ടത്!"

ആശയം -

ദുശ്ശീലങ്ങളുടെയും പ്രലോഭനങ്ങളുടെയും പൊങ്ങച്ചത്തിന്റെയും സമൂഹ മാധ്യമങ്ങളുടെയും ബഹളമയമായ ഈ ലോകത്ത് മനസ്സിനെ ഏകാഗ്രമാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏതൊരാളും ഒരു ഗുരു തന്നെയാണ്. കാരണം, അയാൾ പെരുമ്പറ മുഴക്കാതെ തന്നെ സമൂഹത്തിന് നല്ല മാതൃകയും സന്ദേശവും കൊടുക്കുന്നു.

ആരോടും മിണ്ടാതെ ഏകാന്തതയിൽ ഇരുന്നാലും മനസ്സ് ശാന്തവും ഏകാഗ്രവും ആകണമെന്നില്ല. മറുവശത്ത്, ബഹളത്തിന്റെയും തിരക്കിന്റെയും നടുവിലിരിക്കുന്ന ആൾക്ക് ഏകാഗ്രതയില്ലെന്നും കരുതരുത്.