malayalamplus.com: 1175 Malayalam eBooks for free online reading

  പണ്ടുപണ്ട്, സിൽബാരിപുരം രാജ്യത്തിൻ്റെ പകുതിയോളം മരുഭൂമിയായിരുന്നു. ഒരിക്കൽ, അവിടത്തെ വിക്രമൻരാജാവിന് കോസലപുരം രാജ്യത്തിലേക്ക് യാത്ര പോകേണ്ടതായി വന്നു. കോസല രാജാവിനെ കാണുന്നതിനാൽ വില പിടിച്ച വജ്ര കിരീടവും പട്ടുവസ്ത്രങ്ങളും സ്വർണമാലകളും അയാൾ അണിഞ്ഞിരുന്നു. അതേ സമയം, വേഗത്തിൽ പോയി തിരിച്ചു വരേണ്ടതായ കൊട്ടാരത്തിലെ ആവശ്യവും രാജാവിനു വന്നു. അതിനാൽ, രാജാവ് ദൂരക്കുറവുള്ള മരുഭൂമിയിലൂടെയുള്ള വഴി തെരഞ്ഞെടുത്തു. പക്ഷേ, അതൊരു വേനൽക്കാലമായിരുന്നു. മണൽപ്പരപ്പിലെ ചൂട് രാജാവ് വിചാരിച്ചതിലും കൂടുതലായിരുന്നു. പാതി ദൂരം കുതിരപ്പുറത്ത് പോയപ്പോൾത്തന്നെ പരവേശം മൂലം കയ്യിലെ വെള്ളമെല്ലാം വേഗം കുടിച്ചു തീർത്തു. എന്നിട്ടും ഉടൻ തന്നെ വീണ്ടും അയാളുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു. മാത്രമല്ല, കുതിരയും ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു. രാജാവ് വിഷമിച്ച് മുന്നോട്ട് മെല്ലെ പോകവേ, അകലെ മരുഭൂമിയിൽ കാണപ്പെടുന്ന ഒരു വൃക്ഷം കണ്ടു. അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ ഒരു വൃദ്ധൻ തുണിസഞ്ചിയും വടിയുമായി ഇരിക്കുന്നതു കണ്ടു. രാജാവിനെ കണ്ട മാത്രയിൽ വൃദ്ധൻ പൊട്ടിച്ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അതുകണ്ട്, രാജാവ് കോപം കൊണ്ട് ജ്വലിച്ചു. "ഞാൻ ഈ രാജ്യത്തെ രാജാവ് ആണെന്ന് നിനക്കറിയാമോ?" വ...

Once upon a time, nearly half of the Silbaripuram Kingdom was a desert. One day, its king, King Vikraman, had to travel to the Kosalapuram Kingdom. Since he was going to meet the King of Kosala, he was adorned with an expensive diamond crown, silk clothes, and gold necklaces. At the same time, the King had an urgent royal matter that required him to go quickly and return soon. Therefore, the King chose the desert path, which was the shorter route. However, it was summer. The heat on the sand was much more than the King had anticipated. After riding his horse halfway, he quickly finished all the water he had due to his exhaustion. Yet, immediately, his throat became dry again. Moreover, the horse was also exhausted. As the King slowly moved forward in distress, he spotted a tree visible in the distance across the desert. When he reached the spot, he saw an old man sitting there with a cloth bag and a stick. The moment the old man saw the King, he burst out laughing. Seeing this, the Kin...

  പണ്ട്, സിൽബാരിപുരം രാജ്യമാകെ നാടും കാടും ഇടകലർന്ന് കിടന്നിരുന്ന കാലം. അതൊരു വേനൽക്കാലമായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം ചെന്നായ വിശന്നു വലഞ്ഞ് കാട്ടിൽ നിന്നും നാട്ടിലിറങ്ങി. പറമ്പിലൂടെ തീറ്റി തിന്നു നടക്കുകയായിരുന്ന പൂവൻകോഴിയെ കണ്ടപ്പോൾ ആദ്യമേ ചാടി വീഴാൻ ചെന്നായ നോക്കിയെങ്കിലും കോഴി അടുത്ത മരത്തിലേക്ക് പറന്നു പൊങ്ങുമെന്ന് അവനു മനസ്സിലായി. ചെന്നായ മറ്റൊരു സൂത്രം പ്രയോഗിച്ചു. മാന്യമായി കുറച്ചു മാറി നിന്ന് കോഴിയോടു ചോദിച്ചു- "നീയാണ് ഈ നാട്ടിലെ ആളുകളെ രാവിലെ മനോഹരമായ ശബ്ദത്തിൽ കൂവി എഴുന്നേൽപ്പിക്കുന്നതെന്ന് എല്ലാവരും പറയുന്നു. പക്ഷേ, ആ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ എനിക്കു കൊതിയായി" ആ പുകഴ്ത്തലിൽ കോഴിക്ക് വലിയ ഗർവ്വ് തോന്നി. ഉടൻ, കോഴി പറഞ്ഞു -"ദാ, താൻ കണ്ടോളൂ!" എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കണ്ണടച്ച് - "കൊക്കരക്കോ.. കോ.." എന്നു നീട്ടി കൂവി. എന്നാൽ, കോഴി കണ്ണടച്ചു കൂവി നിന്ന സമയത്ത് ചെന്നായ പാഞ്ഞു വന്ന് കോഴിയുടെ ചിറകിൽ കടിച്ച് നടന്നു. ആ പൂവൻകോഴി ഒട്ടും ബഹളം വച്ചില്ല. അസാമാന്യ ധീരനെന്ന് നടിച്ചു. ചെന്നായുടെ ശക്തിയല്ല, ബുദ്ധിയാണ് തന്നെ കീഴടക്കിയത്. അതുപോലെ തൻ്റെ ബുദ്ധിയും ഉപയോഗിച്ചാലേ രക്ഷപ്പെടാനാകൂ...

Long ago, the kingdom of Silbaripuram was a mix of villages and forests. It was the peak of summer. One day, a wolf, famished and exhausted, crept out of the jungle and into the village. Spotting a rooster foraging in the backyard, the wolf initially considered pouncing, but quickly realised the rooster would simply fly up into the nearest tree. The wolf decided to use a different trick. He stood a respectable distance away and politely asked the rooster, "Everyone says you are the one who wakes up the people of this village every morning with your beautiful voice. I am truly longing to hear that sound." The flattery swelled the rooster with pride. Immediately, the rooster declared, "Well, watch this!" With that, he closed his eyes and let out a long, drawn-out crow: "Cock-a-doodle-doo..." The moment the rooster closed his eyes and crowed, the wolf lunged, caught the rooster by the wing, and started walking back towards the forest. The rooster did not pani...

  സിൽബാരിപുരം രാജ്യത്തിൻ്റെ കിഴക്കു പ്രദേശം മുഴുവനും കാടായിരുന്നു. വളരെ വിസ്തൃതമായ ആ കാട്ടിൽ പലതരം മൃഗങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായ കാലമായിരുന്നു അത്. ഒരിക്കൽ, നാട്ടിലെ നായ്ക്കൾ തമ്മിൽ ഉഗ്രമായ പോരാട്ടം നടന്നു. അതുവരെ നേതാവായിരുന്ന വലിയ നായ തോറ്റപ്പോൾ ആ പ്രദേശം വിട്ട് ഓടി എത്തിയത് ഈ കാട്ടിലായിരുന്നു. പക്ഷേ, കാട്ടിൽ ഇര തേടാനുള്ള പ്രാവീണ്യം അതിനില്ലായിരുന്നു. പിന്നെ, പഴകിയ മാംസ അവശിഷ്ടങ്ങൾ നോക്കി നടന്നപ്പോൾ ചത്ത കടുവയുടെ എല്ലിൻ കഷണങ്ങൾ കിട്ടി. അതിൽ കടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഒരു കടുവ പതുങ്ങി വന്നത് നായ കണ്ടു! താൻ കുടുങ്ങിയെന്ന് ഉറപ്പായ സ്ഥിതിയിൽ നായ ബുദ്ധി പ്രയോഗിച്ചു - "ഹോ! ഈ കടുവയുടെ എല്ലുകൾ തീരാറായി. നാളെ അടുത്ത കടുവയെ കണ്ടെത്തി കൊല്ലേണ്ടി വരും!" ഇതുകേട്ട്, കടുവ മരത്തിൻ്റെ മറവിലേക്ക് ഒളിച്ചു. കടുവ പിറുപിറുത്തു - "കാട്ടിൽ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഈ മൃഗം ഭയങ്കരനാണ്. കടുവയുടെ എല്ലുകൾ മാത്രം തിന്നുന്ന ഭീകരൻ!" കടുവ പേടിച്ച് തിരികെ പോയതു കണ്ട് മരത്തിൽ ഇരുന്ന് ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അണ്ണാൻ ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു. അണ്ണാൻ മരത്തിലൂടെ ചാടി കടുവയുടെ പിറകേ പോകുന്നതു ശ്രദ്ധിച്ച് നായയ്ക്ക...

The entire eastern region of the kingdom of Silbaripuram was once a dense forest. It was a time when this vast jungle was rich with many different kinds of animals. Once, a fierce fight broke out among the local village dogs. The large dog, who was the leader until then, was defeated and fled the area, ending up in this very forest. However, he did not possess the skills to hunt for prey in the jungle. He wandered around, looking for leftover meat scraps, and eventually found some bones belonging to a dead tiger. As he was gnawing on these, the dog suddenly spotted a tiger stealthily approaching! Certain that he was trapped, the dog quickly used his wit. He loudly exclaimed, "Hmph! These tiger bones are almost finished. I will have to find and kill another tiger tomorrow!" Hearing this, the tiger immediately hid behind a tree. The tiger mumbled to itself, "This animal, which I have never seen in the jungle before, is terrifying. He is a monster who only eats tiger bones!...

  പണ്ടുപണ്ട്, സിൽബാരിപുരം ദേശമാകെ കൊടുംകാടായിരുന്നു. കാട്ടിലെ പരമ്പരാഗത ശത്രുക്കളായി കീരികളും പാമ്പുകളും തുടരുന്ന കാലം. ഒരിക്കൽ, ശക്തനായ ഒരു കീരിയും ഉഗ്രവിഷമുള്ള പാമ്പും നേർക്കു നേർ വന്നു. എന്നാൽ, പതിവിനു വിപരീതമായി അവർ രണ്ടു പേരും ചിന്തിച്ചു - "ഈ പോരാട്ടത്തിൽ സ്വന്തം ജീവൻ പോകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. അതിനാൽ ആക്രമണം ഒഴിവാക്കുന്നതാണ് ബുദ്ധി" അങ്ങനെ അവർ ഒരു സമാധാന സന്ധി ഉണ്ടാക്കി. പാമ്പ് പറഞ്ഞു -"നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും ആപത്ത് വന്നാൽ ഞാൻ നിന്നെ രക്ഷിക്കും. എനിക്ക് ആപത്തുണ്ടായാൽ നീ രക്ഷിക്കണം" ആ കരാർ കീരിക്കും സമ്മതമായി. അങ്ങനെ കുറെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി. ഒരു ദിവസം - ഒരു വേട്ടക്കാരൻ മൃഗശാല നടത്തുന്നവർക്ക് പിടിച്ചു കൊടുക്കാനായി വലിയ പാമ്പിനെ തപ്പി നടക്കുകയായിരുന്നു. പലയിടത്തും അയാൾ വല വിരിച്ചു മുന്നോട്ടു പോയി. അന്നേരം, ആ വലിയ പാമ്പ് അതിൽ കുടുങ്ങി. പക്ഷേ, വേട്ടക്കാരൻ മറ്റു വലകൾ നോക്കാനായി മുന്നോട്ടു പോയിരുന്നു. പാമ്പ് രക്ഷപ്പെടാനായി വലകൾക്കിടയിൽ കിടന്ന് ചീറ്റി. ആ സമയത്ത്, കീരിയും അതിൻ്റെ കുഞ്ഞും അവിടെ ഓടിയെത്തി. പക്ഷേ, കീരി വലകൾ കടിച്ചു മുറിക്കുന്നത് വളരെ സാവധാനമായിരുന്നു. കീരിക്കുഞ്ഞ...