പണ്ടുപണ്ട്, സിൽബാരിപുരം ദേശത്ത്, ചെറിയൊരു ആശ്രമം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ഗുരുവിന് ഒട്ടേറെ മാന്ത്രിക സിദ്ധികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഒരു സമയം, ഒരു ശിഷ്യൻ മാത്രമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യസമ്പത്ത്.
ആ ശിഷ്യന്റെ പഠന കാലം കഴിഞ്ഞ് സ്വന്തം ഗൃഹത്തിലേക്കു മടങ്ങാറായി. പോകാൻ നേരം, ഗുരു വിശിഷ്ടമായി എന്തെങ്കിലും ശിഷ്യനു കൊടുത്തു വിടണമെന്ന് ആലോചിച്ചു. അതിനായി അദ്ദേഹം ഒരു മാന്ത്രികക്കണ്ണാടി ശിഷ്യനു നൽകിയിട്ടു പറഞ്ഞു - "ഈ കണ്ണാടി ആരുടെ നേരേ തിരിക്കുന്നുവോ അവരുടെ മനസ്സിലെ കാര്യങ്ങൾ നിനക്കു തെളിഞ്ഞു വരും!"
അതു കയ്യിൽ കിട്ടിയ പാടേ, അവൻ ഗുരുവിനു നേരേ തിരിച്ചു. ഗുരുവിന്റെ സമ്പത്തിനോടുള്ള ആർത്തി കണ്ട് അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ആശ്രമത്തിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നടന്നു.
പിന്നീട്, സ്വന്തം വീട്ടിലെത്തി കണ്ണാടിയിലൂടെ നോക്കിയപ്പോഴും പലതരം ദുഷ്ടതകൾ കാണാനായി. അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി ഒരു നല്ല മനുഷ്യനെ കാണാനായി അലഞ്ഞു. പക്ഷേ, പലർക്കും പലതരം ദുശ്ശീലങ്ങൾ!
ഒടുവിൽ, അവന്റെ മനസ്സു മടുത്ത്, ഈ കണ്ണാടി ഗുരുവിന് തിരികെ കൊടുക്കാമെന്നു വിചാരിച്ചു. അവിടെ എത്തി ഗുരുവിനോടു പറഞ്ഞു - "ഗുരുവേ, ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയിട്ടും ആരിലും നന്മ കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എങ്ങും കൊടും വിഷം നിറഞ്ഞ മനസ്സുകൾ മാത്രം!"
ഗുരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു - "ഞാൻ ഈ ദർപ്പണം നിനക്കു തന്നത് മറ്റുള്ളവരുടെ തെറ്റു കണ്ടുപിടിക്കാനല്ല. സ്വയം തലയിലേക്കു തിരിച്ചു പിടിച്ച് തെറ്റുണ്ടെങ്കിൽ തിരുത്താൻ ശ്രമിക്കുക"
ഉടൻ, ശിഷ്യൻ സ്വയം നോക്കിയ നേരത്ത്, തെറ്റുകളും തിന്മകളും കണ്ട് ഞെട്ടിത്തരിച്ചു!
ചിന്തിക്കുക.... മറ്റുള്ളവരുടെ തെറ്റുകുറ്റങ്ങൾ കണ്ടുപിടിക്കാൻ മിക്കവർക്കും നല്ല വിരുതാണ്. എന്നാൽ, സ്വയം ഉള്ളു മനസ്സിലാക്കി തിരുത്താനുള്ള കഴിവ് ഒട്ടുമില്ലതാനും.
Written by Binoy Thomas, Malayalam eBooks-761- Thinmakal- 37, PDF -https://drive.google.com/file/d/1KO1iilkwHVCv7wFj9pndjl9CpzRz4oo-/view?usp=drivesdk
Comments