Moral stories in Malayalam online reading
1.അഹങ്കാരം
2. നിങ്ങൾ അഹങ്കാരിയോ? ഇപ്പോൾ പരിശോധിക്കുക- ( How to check your arrogance? Refer this check list!)
3. സ്വാര്‍ത്ഥത (Selfish nature- a moral story)
1.അഹങ്കാരം കാട്ടുന്നവര്‍ക്ക്‌ പൊതുവേ നല്ല സുഖം തോന്നുമെങ്കിലും അതിന് ഇരയാവുന്നവരുടെ അനുഭവം എന്തായിരിക്കും? അവരുടെ മനസ്സിന് മുറിവേല്‍ക്കുകയും ഒരുപാട് സമയം നീറ്റലുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തേക്കാം. അഹങ്കാരിയെന്നു സ്വയം അഭിമാനിക്കുന്നവരും അത് തിരിച്ചറിയാത്തവരും നമ്മുടെ ഇടയില്‍ ഉണ്ടാവാം. അഹങ്കാരം ഉയര്‍ച്ചയുടെ ശത്രുവായിരിക്കും.
പൊതുവേ, മറ്റു രാജ്യക്കാരെ അപേക്ഷിച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ മലയാളികള്‍ കൂടുതല്‍ അഹങ്കാരവും പൊങ്ങച്ചവും കാണിക്കുന്നു. അതൊക്കെ പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ കിട്ടുന്ന അവസരങ്ങളൊന്നും അവര്‍ പാഴാക്കാറില്ല.
പഠനകാലത്തെ കൊച്ചുകാര്യം പറയാം. ബിജോയും ജീസണും കെമിസ്ട്രിസാറുണ്ടൊയെന്നു ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റിലേക്ക് എത്തിനോക്കി.ബിജോ പറഞ്ഞു- “എടാ, സാര്‍ ഇന്നില്ലെന്നു തോന്നുന്നു"
“എടാ' എന്നോ?”
ജീസണിന്റെ അഹങ്കാരം കേട്ട് ബിജോ അന്തിച്ചു. ക്ലാസ്സിലെ ഏറ്റവും നന്നായി പഠിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ഥിയാണ്. പക്ഷേ, കൂട്ടുകാരന് 'എടാ' എന്നു വിളിക്കാന്‍ പോലും സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലേ?
ഒരു വലിയ കമ്പനിയില്‍- ബിജോ പുതുതായി കരാര്‍ജോലിക്ക് കയറുന്നു. ഒരിക്കല്‍ തന്റെ ക്ലാസ്മേറ്റ് ആയിരുന്ന വര്‍ക്കി അവിടെ സ്ഥിരം ജോലിയില്‍ നല്ല പോസ്റ്റില്‍. ബിജോയെ കണ്ടയുടന്‍ അയാള്‍ പറഞ്ഞു:
“എന്നെ സര്‍ എന്നെ വിളിക്കാവൂ...രണ്ടു പിള്ളേരുടെ അപ്പനാണേ..”
പഴയ സഹപാഠി പരിചയം മുതലെടുക്കുമോ, ബഹുമാനിക്കാതിരിക്കുമോ എന്നു ഭയന്ന് തമാശരൂപത്തില്‍ അയാളുടെ അഹങ്കാരം അവതരിപ്പിച്ചു!
2. ഒരാള്‍ അഹങ്കാരിയോ എന്നു സ്വയമായും-മറ്റുള്ളവരെയും, മനസ്സിലാക്കാന്‍ സാധിക്കുന്ന സൂചനകള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുക-ഞാന്‍, എന്റെ, എനിക്ക്, എന്നുള്ള പദങ്ങള്‍ ആവര്‍ത്തിച്ചു പറയും!
മുഖസ്തുതിയില്‍ സ്വയം മയങ്ങുന്നു.
വിമര്‍ശനത്തെ അംഗീകരിക്കില്ല.
ഇഷ്ടപ്പെടാത്തത് കണ്ടാല്‍ പെട്ടെന്ന് കോപിക്കും.
മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് പറയാന്‍ അവസരം കൊടുക്കില്ല.
ഏതൊരു അറിവിനെയും ഒട്ടും സംശയമില്ലാതെ അന്തിമവിധിപോലെ പ്രസ്താവിക്കും.
താന്‍ എന്തൊക്കെയോ കൂടുതല്‍ ആണെന്ന് ചിന്തിക്കും.
മറ്റുള്ളവരോട് സ്വന്തം നേട്ടവും കഴിവും ഇടിച്ചുകയറി പറയും.
തോറ്റുകൊടുക്കാന്‍ മനസ്സില്ല.
നിസ്സാരകാര്യത്തിലും ജയിക്കാനായി തര്‍ക്കിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും.
സോറി, താങ്ക്സ്, എന്നീ വാക്കുകള്‍ പരമാവധി ഒഴിവാക്കും.
ആശയങ്ങള്‍, ഉപകാരങ്ങള്‍ എന്നിവ സ്വീകരിക്കാന്‍ മടിക്കുന്നു.
ആരോടും സംശയം ചോദിക്കാതെ പുസ്തകത്തിലോ ഇന്റര്‍നെറ്റിലോ തിരയുന്നു.
തനിക്കു പറ്റാത്തതില്‍ അസംതൃപ്തിയും പരാതിയും.
ചെറിയവ ജയിക്കാനായി മറ്റുള്ള വലിയ നാശനഷ്ടങ്ങളെ സഹിക്കുന്നു.
ദൈവത്തില്‍ ആശ്രയിക്കാതെ സ്വന്തം നേട്ടങ്ങളില്‍ ഊറ്റം കൊള്ളുന്നു.
സ്വന്തം തെറ്റുകളെ ആരെങ്കിലും ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയാലും തിരുത്തില്ല.
എല്ലാത്തിനോടും പുച്ഛവും വിമര്‍ശവും.
മറ്റുള്ളവരെ ചെറുതാക്കാന്‍ കിട്ടുന്ന അവസരം കളയില്ല.
പന്തയവും വീരവാദവും ഉന്നയിക്കും.
പഠിച്ച ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം എടുത്തു പറയും.
ഉദാഹരണത്തിനായി മഹാന്മാരുടെ വാക്കുകള്‍ പറയും, ചുറ്റുപാടും ഉള്ളത് പറയില്ല.
കടപ്പാടും നന്ദിയും മറച്ചുവയ്ക്കുന്നു.
തുടര്‍ച്ചയായി വിദേശികളുടെ ഗവേഷണ അറിവുകള്‍മാത്രം സോഷ്യല്‍ മീഡിയ വഴി തള്ളുന്നു.
സംഭാഷണത്തില്‍ ഇംഗ്ലീഷ് പദങ്ങള്‍ കുത്തിത്തിരുകുന്നു.
നിലയും വിലയും നേടിയ സുഹൃത്തുക്കളെ മാത്രം പരാമര്‍ശിക്കുന്നു.
അഹങ്കാരികളുടെ ചില സംസാരശൈലികള്‍ ഇങ്ങനെ-
"എന്റെ അടുത്താ അവന്റെ കളി"
"ഞാന്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ അത് നടക്കില്ല"
"എനിക്കു മാത്രം പറ്റുന്ന കാര്യമാണ് അത്"
"എന്റെ അനുവാദം അവന് വാങ്ങിയില്ല"
"അവന്റെ പതനം ഞാന്‍ കാണും"
"എന്നെ ആരും അറിയിച്ചില്ല"
"എന്നോട് അഭിപ്രായം ചോദിക്കണം"
"ഞാന്‍ അതിലും നന്നായി ചെയ്യും"
"എന്നെ അവന് ശരിക്കറിയില്ല"
"ഞാന്‍ ആരാണെന്ന് കാണിച്ചുകൊടുക്കാം"
"എന്റെ കാര്യം ഒരുത്തനും അന്വേഷിക്കാന്‍ വരേണ്ട"
"ഒരുവന്റെയും സഹായമില്ലാതെ എനിക്ക് ജീവിക്കാന്‍ പറ്റും"
"അടുത്ത ജന്മത്തിലേ എന്റടുത്ത് ജയിക്കാന്‍ പറ്റൂ"
"ഞാന്‍ കളി തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉള്ളൂ"
"ഞാന്‍ ഉള്ളത് നിങ്ങളുടെ രക്ഷയായി, ഭാഗ്യം!”
3. 'മനുഷ്യര്‍ അടിസ്ഥാനപരമായി ക്രൂരന്മാര്‍ ആകുന്നു'
ഈ വാചകത്തോട്‌ നിങ്ങളില്‍ എത്ര പേര്‍ യോജിക്കും? മിക്കവരും യോജിക്കില്ല. ഏയ്‌, ഞങ്ങള്‍ സോഷ്യല്‍ മീഡിയയില്‍ ഒരുപാട് സിദ്ധാന്തങ്ങള്‍ എഴുന്നെള്ളിക്കുന്നവരല്ലേ? വായ തുറന്നാല്‍ ഒരുപാട് മൂല്യങ്ങളും ആദര്‍ശങ്ങളും ചവച്ചുതുപ്പുന്നവര്‍... എന്നൊക്കെയാവും പലരുടെയും ധാരണ. തിന്മകള്‍ ചെയ്യാന്‍ അവസരങ്ങള്‍ കിട്ടാത്തവരും അധികാരങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ലാത്തവരുമായ പല ആളുകളും വലിയ സാത്വികന്മാരായിരിക്കും!
എറണാകുളത്തെ ഒരു ഹോട്ടലില്‍, മേശയ്ക്കു ചുറ്റുമിരുന്നു നാലുപേര്‍ ചായ കുടിക്കുകയാണ്. അവര്‍ സിറ്റിയിലെ കച്ചവടക്കാരാണ്. ചായയേക്കാള്‍ ചൂടു പിടിച്ച ഒരു ചര്‍ച്ചാ വിഷയം അവരുടെ മുന്നിലുണ്ട്. സൂര്യകിരണത്തില്‍നിന്നും വൈദ്യുതി കിട്ടുന്ന ഏതോ ഒരു പ്രൊജക്റ്റില്‍ അഴിമതിയെയും അതിലെ സ്ത്രീ കഥാപാത്രത്തെയും കുറിച്ച് അവര്‍ മോശമായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. കൂട്ടത്തില്‍ കൂടുതലായി അമര്‍ഷംകൊണ്ട ആള്‍ അവസാനം പറഞ്ഞ വാചകം ഇങ്ങനെ:
"എന്നാലും അവള്‍ക്ക് ഏറണാകുളത്തേക്കും വരാമായിരുന്നു"
അതിന്റെ 'കൊതികുത്ത്' ആയിരുന്നു അവരെ രോക്ഷം കൊള്ളിച്ചത്! അതുപോലെ, ഒരിക്കല്‍ കുറവിലങ്ങാട് മുതല്‍ കോട്ടയം വരെ ബസില്‍ യാത്ര ചെയ്യവേ എന്നോട്, തൊഴില്‍രഹിതനായിരുന്ന ആ യുവാവ് ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത് സര്‍ക്കാര്‍ജോലിക്കാരുടെ കൈക്കൂലിയേപ്പറ്റിയായിരുന്നു. മൂന്നു വര്‍ഷത്തിനുശേഷം യുവാവിനും സര്‍ക്കാര്‍ജോലി കിട്ടി. ഇപ്പോള്‍, മാസം അയ്യായിരം രൂപയോളം കൈക്കൂലി അയാള്‍ വാങ്ങുന്നു!
സോഷ്യല്‍ മീഡിയയില്‍ സ്വര്‍ണം/സ്ത്രീധനത്തേക്കുറിച്ച് സാമൂഹിക തിന്മയാണെന്ന് ശക്തമായി വിമര്‍ശിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ പോസ്റ്റ്‌ കണ്ടു. പത്തു വര്‍ഷത്തിനു മുന്‍പ്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ വധു ചുവന്ന പട്ടുസാരി മറയത്തക്ക വിധം സ്വര്‍ണം കഴുത്തിലിട്ടു കൊണ്ടു മണ്ഡപത്തില്‍ പ്രവേശിച്ചത്‌ ഞാന്‍ ഇന്നും ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ട്. അന്ന്, അയാള്‍ ആദര്‍ശങ്ങള്‍ മറന്നുപോയിരുന്നുവോ?
മറ്റൊരു സുഹൃത്ത്‌ 'പോസ്റ്റി'യത് വിവാഹത്തിന് ഭക്ഷണം മിച്ചം വരുന്നതിനാല്‍ ആളുകളെ വളരെ കുറച്ചു മാത്രമേ ക്ഷണിക്കാവൂ എന്നായിരുന്നു. ഏകദേശം പതിനഞ്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്നേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിവാഹ സല്‍ക്കാരത്തില്‍ ഞാന്‍ പങ്കെടുത്തപ്പോള്‍ ഏറ്റവും ചുരുങ്ങിയത് ആയിരം പേരെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നു!
ഞാന്‍ ആരെയും കുറ്റം പറഞ്ഞതല്ല. കുറച്ച് ആദര്‍ശങ്ങള്‍ സാധാരണക്കാരനായിരുന്ന എനിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. അഞ്ഞൂറ് പേരുടെ വിവാഹ സല്‍ക്കാരം ഞാന്‍ ഇടപെട്ട് നാനൂറാക്കി കുറച്ചപ്പോള്‍ ആ നൂറുപേരില്‍ എന്റെ ചില കൂട്ടുകാരും പെട്ടു പോയി. കാരണം, നാട്ടുകാരെ വെട്ടിനിരത്താന്‍ വീട്ടുകാര്‍ സമ്മതിച്ചില്ല. എന്നിട്ടോ? കല്യാണത്തിന് 'ഓളം' കുറഞ്ഞെന്ന് ഞാന്‍ പഴിയും കേട്ടു.
നാം ഭൂരിഭാഗം മനുഷ്യഗണവും അങ്ങനെയാണ്. ചക്കരക്കുടം കണ്ടാല്‍ കയ്യിട്ടുനക്കും, അല്ലാത്തപ്പോള്‍ ചക്കരയില്‍ കുമ്മായം ചേരുന്നുണ്ടെന്നു പ്രസ്താവിക്കുകയും ചെയ്യും. അതുപോലെതന്നെ, സ്വന്തം കാര്യം സിന്ദാബാദ് അഥവാ സ്വാര്‍ഥത കൊണ്ടുനടക്കുന്നവരുണ്ട്.
Comments